Pagina:Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants Cesare Ripa 1644.djvu/642

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen
620
 
Oprechte VVijsheyt. Sapienza Vera. VVijsheyt, &c.

Sapienza Vera. Oprechte VVijsheyt.

EEn Vrouwe die bynae naeckt is, houdende haere handen en geſicht om hoogh, ſiende een licht dat boven haer ſtaet, hebbende haere voeten van der aerde opgeheven, betoonende dat zy in God is opgenomen, en van alle aerdſche goederen berooft.
 Dit is de Wijsheydt niet, dieder getelt wordt onder de deughdlijcke habiti of geſchicktheden, die door de gewoonte en eervaerentheyt verkregen worden; maer zy is een beſondere gave des H. Geeſts, diewelcke blaeſt waer hy wil, en dat ſonder aenſien van perſoonen. En de Oude die gehandelt en geſproken hebben, ſonder licht van de kenniſſe onſes Heeren Chriſti, die de waere Wijsheyt des Vaders is, ſpraecken niet te min veele dingen met ſeer groote eerbiedigheyt en voorſichtigheyt, en wilden niet dat de naeme van Wijs aen eenigh ſterflijck Menſch mocht worden gegeven, ten waere dat die volmaeckt en onberiſplijck ware. Hier door iſſet, dat in geheel Griecken, zijnde de Moeder van alle Wetenſchappen en Deughd, zy maer ſeven Wijſen wiſten te verkieſen, die zy daer van den naeme gaven, achtende dat het of een grooter Deughd moſt zijn, of ten minſten een ſulcke deughd, waer uyt al d’andere deughden haeren oorſprongh hadden, weſende van eeuwigheyt, al voor Hemel en Aerde voortgebracht, gelijck Salomon ſeyt, ſich verheugende in den ſchoot des eeuwigen Gods, van waer hy, nae zijn rechtvaerdigh oordeel in ’t beſonder, dienſelven in de borſt van weynige ſterflijcke Menſchen, uytdeelt.
 Hierom wortſe gemaelt, als of zy van der aerde was opgeheven, met een licht, dat haer in ’t aengeſicht ſchijnt: vertoonende, dat de Wijſe metter herten van alle aerdſche hertstochten is ontbonden, en van de Godlijcke genaede verlicht: En dat wie dieſelve vint, ſonder datſe onder de verſierde Wijsheyt der dwaeſen is ingewickelt, die verkrijght eindlijck het leven en de ſaligheyt.

Sapienza. VVijsheyt.

EEn Maeghdeken ſtaende in een donckere nacht, in ’t blaeu gekleet, dragende in haer rechter hand een ontſteken Lampe vol Oly, en in de ſlincker een Boeck.
 Zy wort jongh gemaelt, om dat zy de heerſchappie voert boven de ſterren, die niet verouderen, noch de kenniſſe van de geheimniſſen Godes wegh nemen, want die zijn levendigh, en in der daed eeuwigh.

 De ontſteecken Lampe is het licht des verſtands, ’t welck door een beſondere gave Godes, in onſe ziele brand, ſonder dat het verteert of vermindert wert: Maer ’t komt alleene door onſe beſondere achtloosheyt toe, dat het dickwijls, een groot deel, wert verdonckert, en door de gebreecken is bedeckt: en deſe zijn de duyſterniſſen, die in onſe ziele overvloeyen, en ’t licht van ’t geſichte beſetten en innemen, waer door zy dan de Wijsheyt uytbluſſchen, en voeren, in haere plaetſe, de onwetentheyt en ſnoode gedachten. Waer door het dan geſchiet, dat wy niet genoegh geoeffent zijnde in de wegen des Hemels, die ſcherp en ſwaer zijn, te gelijck mette vijf dwaeſe en onvoorſichtige Maeghden, van de bruylofts-feeſte, blijven uytgeſlooten.
 Het Boeck wort geſtelt voor den Bibel, ’t welck geſeyt is, het Boeck der Boecken. Want

daer