boeck van zijne klagh-dichten van de Winden gewagh maeckt: Nam modo purpureo &c. Nu krijgt de Eurus eerſt van ’t purpre Ooſten kracht, En Zephirus die blaeſt van’t Weſten d’avond wacht: Van ’t Noorden, Boreas met perlen komt bevrooren, Dien Notus uyt het Zuyd, blaeſt luſtig om zijn ooren.
Vsura. Woecker.
EEn oude, magere en leelijcke Vrouwe, houdende onder haer ſlincker voet een ſilvere becken, en in de hand een kanne met eenige gulde ketens, mette ander uytſtekende hand, teltſe eenige kleyne munte: Hier door wort te kennen gegeven, waer in de Woecker beſtaet, te weeten in ’t geld leenen met ſeeckerheyt van groot profijt, en meer winninge als betaemlijk is, en ſonder vreeſe van ſchaede. Daerom houdſe het groot geld onder den arm, en betaelt met ſnood geld tot naedeel van de nuttigheyt voor zijn even-naeſten, en tot ſchande van ſich ſelve, weſende deſe ſlagh van Menſchen als eerloos en vervloeckt van de Wet Godes en der Menſchen.
Vendetta. Wraecke.
EEn gewapende Vrouwe in’t root gekleet, hebbende in de rechter hand een bloote Poignaert, bijtende op den duym, ter ſijden leyt een Leeuw, die met een Swaerd gewont is, ſtaende ſeer vreeſlijck te grimmen.
De Wraecke wort met een Poignaert in de hand geſtelt, om te betoonen, dat deſe een vrywillige daed van de Wille is, ſich haeſtende, om haer ſmaet, oock met ſtortinge van bloed te wreeken. En hierom ſoo wortſe root geſchildert.
Zy wort gewapent gemaelt, om dat een Menſch door middel van zijn eygen kracht, ſich lichtlijck kan wreecken, over die hem vertoornt heeft.
Zy bijt op haer eygen duym, want die daer genegen is ſich te wreecken, en om vaſter geheughniſſe daer van te hebben, ſoo dient hy ſich van een vrywilligh quaed, dat hy ſich ſelve aen doet, ter gedachtniſſe van het krachtigh geweld, dat hem, door eens anders macht is aengedaen.
De Leeuw gewont zijnde, onthoud ſeer wel wie hem heeft geſlaegen, niet naelaetende om gelegentheydt te vinden van ſich te wreecken. Waer over Pierius verhaelt, dat een Iongelingh, die in ’t geſelschap van Juba den Koningh der Moren, terwijlen hy door de Woeſtijne van Africa reyſde, eenen Leeuw bejegende, den welcken hy metten Deegen op den huyd ſloegh; en ’s jaers daer nae, als hy wederkeerde, verſcheen de Leeuw wederom ter plaetſen, en greep onder alle den hoop Soldaten, dienſelven Ionghlingh aen, hem deerlijck verſcheurende, ſonder dat hy iemant anders quetſte, ſich alleen vernoegende, dat hy zijn oude leet mocht wreecken. Daerom ſtelden de Egyptenaers den Leeuw mede voor een beeldniſſe van de Wraecke.
Vendetta. Wraecke.
EEn gewaepende Vrouwe met een brandend vier op den Helm, hebbende den ſlincker hand afgehouwen, ſtaerende vaſt op den afgehouwen ſtomp, toonende een vergramt, ontſtelt en dol weſen. Zy ſal in d’ander hand een Poignaert houden, als of zy wilde ſteken: Zy ſal in ’t root gekleet zijn, en ter ſijden een Rave hebben, die een Scorpioen in den mond heeft, die met haeren ſteert in des Raeven hals ſteeckt.
Het Waepentuygh bediet, dat de kracht en ſterckte van ’t lichaem, noodigh is om de Wraecke wederom te vergelden.
Het vier is een kenteycken van de beweginge en brand in ’t bloed, dat ontrent het hert is, door den toorn en luſt totte Wraecke, ’t welck het ontſtelde geſicht te kennen geeft. Zy ſiet oock op den ſtomp van den arm, om datter geen ding den Menſch meerder tot wraecke aenport, als de verſche gedachtniſſe van de geledene ſchade. En daerom is datſelve hier afgebeeld door den Raeven, die van een Scorpioen is geſteecken, waerover Alciatus in zijne Sinnebeelden aldus ſeyt:
De Raeve rooft een Scorpioen,
Om met dit Dier zijn will’ te doen:
Maer ’t Dier vol doodelijck venijn,
Vergift den Raef vol ſmert en pijn.
O ſotheyt! wie een ander pranght,
De Wraeck hy tot zijn ſtraf ontfanght.
