63
predikanten ter eene — en naar de dorpelingen, wier zwakheden ook de zijne waren, ter andere zijde. Maar eindelijk had hij een schijnbare standvastigheid verkregen, die, nu hij den smaak voor zijne vroegere vermaken begon te verliezen, de troost zijns ouderdoms was.
De predikant geloofde "zeker en vast", dat de derde stem die van den Lensmand was geweest, en de dorpelingen waren er van overtuigd, dat Olsen met hen had gestemd, maar Olsen zelf zat thuis, en verlichtte zich zijn podagra door de gedachte: dat hij hen allen nog om den tuin kon leiden.
De pastorie en de woning van den heer Olsen lagen niet ver van elkaar verwijderd, — maar eigenlijke omgang bestond er tusschen de families niet; Dominé Jürges vond den Lensmand al te onbeschaafd en te onbeteekenend; en "Madam" Olsen en hare dochters waren geen passend gezelschap voor de dames uit de pastorie.
Mevrouw Jürges had het daarenboven veel te druk, om aan bezoek te kunnen denken, en druk had zij het gehad sinds den dag van haar huwelijk. Voor dien tijd leefde ze slechts voor
