144
jes behooren in den volsten zin des woords bij de moeder. Toch spreekt de vader bij het uithuwelijken, zoowel van zijn zoons als van de dochters, een ernstig woord mee. Vooral zijn de vaders er op uit—en dit is bijna oen adat in de adat geworden—om hun zoons met eene hunner vrouwelijke kemanakans te doen huwen. Op die wijze genieten de zoons mee van de erfgoederen.
Bet matriarchale huwelijk brengt mee, dat een bruidschat, eene schadeloosstelling aan de familie der vrouw, niet behoeft te worden betaald. De echtgenoot komt in het huis als verwekker van kinderen en dus als verrijker van den stam. De verplichting is aan de zijde van de familie der vrouw. De jonge bruid ontvangt slechts een bescheiden geschenk als morgengave.
De verplichting tot het uithuwelijken der meisjes rust gewoonlijk op den mamak; hij zoekt een gepast echtgenoot voor zijne vrouwelijke kemanakans. In sommige gevallen echter gaat het huwelijksaanzoek van de zijde des mans uit.
Het lijdt geen twijfel of de neiging tot veelvuldige scheidingen en tot polygamie wordt in de hand gewerkt als men zoo gemakkelijk en goedkoop aan eene jonge vrouw kan komen. Mannen van positie en van invloed, van wie men verwacht dat zij de te verwekken kinderen door de wereld zullen kunnen helpen, hebben soms bepaald last van de vele huwelijksaanbiedingen. Het aantal van leeftijd zeer ongelijke paren is dan ook groot.
De mamak heeft te zorgen, dat de meisjes van hun twaalfde jaar af tot hun huwelijk binnenshuis en aan vreemde oogen onttrokken worden gehouden; di koeroeng, in een kooi opgesloten, noemt men dat.
Meer moderne begrippen.
In de laatste jaren winnen echter ook in dit opzicht meer liberale begrippen in sterke mate veld. De strijd tusschen ouderwetschen en modernen neemt in het Minangkabausche land een acuut karakter aan. Velen leven als het ware een dubbel leven; voor zich zelf huldigen zij vrije opvattingen en assimileeren zich aan Europeesche begrippen, ja, men kan zeggen, dat geen volk in Indië gemakkelijker toegankelijk is voor assimilatie met Europeanen dan de Minangkabauers. Ter wille van de meer ouderwetsche soekoe-
