„bende van de 10de December", in kielen als arbeiders verkleed, op straat werd losgelaten om daar door Indiaanse krijgsdansen de oorlogskoorts aan te wakkeren, antwoordden de werkelijke arbeiders der voorsteden met zulke overweldigende vredesdemonstraties, dat de politieprefekt Piétri het raadzaam achtte, aan alle verdere straatpolitiek plotseling een einde te maken onder het voorwendsel, dat het getrouwe volk van Parijs aan zijn lang ingetoomd patriottisme en zijn overstromende oorlogsgeestdrift voldoende lucht had gegeven.
Wat ook het verloop van Louis Bonaparte's oorlog met Pruisen moge zijn, de doodsklok van het tweede keizerrijk heeft reeds te Parijs geluid. Het zal eindigen, zoals het begonnen was: met een parodie. Maar vergeten wij niet, dat de regeringen en de heersende klassen van Europa, het Louis Bonaparte mogelijk maakten, achttien jaar lang de wrede klucht der restauratie van het tweede keizerrijk te spelen.
Van Duitse zijde is de oorlog een verdedigingsoorlog. Maar wie bracht Duitsland in de noodzakelijkheid, zich te moeten verdedigen? Wie maakte het Louis Bonaparte mogelijk, oorlog tegen Duitsland te voeren? Het was Bismarck, die met denzelfden Louis Bonaparte samenspande om een populaire oppositie in eigen land neer te slaan en Duitsland voor de Hohenzollern-dynastie te annexeren. Ware de slag bij Sadowa verloren in plaats van gewonnen, dan hadden Franse bataillons, als bondgenoten van Pruisen, Duitsland overstroomd. Had Pruisen na de overwinning ook maar een ogenblik gedroomd, tegenover het geknechte Frankrijk een vrij Duitsland te stellen? Juist het tegendeel! Het hield angstig de aangeboren schoonheden van zijn oude stelsel in stand en voegde er bovendien alle truks van het tweede keizerrijk aan toe: zijn werkelijk despotisme en zijn schijn-demokratie, zijn politieke ogenverblinding en zijn financiële zwendelarij, zijn hoogdravende frazen en zijn gemene zakkenrollerskunsten. Het Bonapartistische régime, dat tot dusverre slechts aan één kant van de Rijn bloeide, had daarmee aan de andere zijde zijn tegenhanger gekregen. En waar het er zó mee gesteld was, wat kon er dan anders uit voortvloeien dan oorlog?
Wanneer de Duitse arbeidersklasse toelaat, dat de huidige oorlog zijn streng defensief karakter opgeeft en in een oorlog tegen het Franse volk ontaardt, dan wordt overwinning en nederlaag al even rampzalig. Al het onheil, dat op Duitsland neer kwam na de zogenaamde bevrijdingsoorlogen, zal met versterkte hevigheid weer opleven.
De beginselen der Internationale zijn evenwel te ver verbreid en te stevig in de Duitse arbeidersklasse geworteld, dan dat wij voor zulk
