gebracht", de grenzen van Frankrijk te overschrijden. Een verdedigingsoorlog sluit natuurlijk aanvals-operaties niet uit, door „militaire voorvallen” gedikteerd.
Dientengevolge had zich dus deze godvrezende koning voor Frankrijk en de wereld tot een zuiver defensieve oorlog verplicht. Hoe kon hij van deze plechtige belofte worden bevrijd? De toneel-regisseurs moesten het doen voorkomen, alsof hij tegen zijn wil aan een onweerstaanbaar gebod van de Duitse natie toegaf; zij gaven de liberale Duitse middelklasse met haar professoren, haar kapitalisten, haar gemeentebestuurders, haar journalisten onmiddellijk het wachtwoord. Deze middelklasse, die in haar strijd voor de burgerlijke vrijheid van 1846-1870 een nog nooit vertoond schouwspel van besluiteloosheid, onvermogen en lafheid heeft gegeven, was natuurlijk hoogst verrukt, als brullende leeuw van het Duitse patriotisme op het Europeese toneel te treden. Zij nam de valse schijn van staatsburgerlijke onafhankelijkheid aan, om zich voor te doen als dwong zij de Pruisische regering tot — wat? — tot de geheime plannen juist van deze regering. Zij deed boete voor haar jarenlang, bijna religieus geloof in de onfeilbaarheid van Louis Bonaparte, door luide de verbrokkeling van de Franse republiek te eisen. Luisteren wij nu een ogenblik naar de plausibele voorwendsels van deze pittige patriotten!
Zij durven niet beweren, dat het volk van Elzas-Lotharingen naar Duitse omhelzing snakt: juist integendeel. Om zijn Frans patriottisme te tuchtigen, werd Straatsburg, een vesting, beheerst door een zelfstandige citadel, zes dagen lang, doelloos en barbaars met „Duitse” granaten gebombardeerd, in brand geschoten, en werd een groot aantal weerloze inwoners gedood. Zeker! de grond van deze provincie had lange tijd geleden tot het sedert lang gestorven Duitse Rijk behoord. Het schijnt derhalve, dat het aardrijk en de mensen, die daarop zijn opgegroeid, als onverjaarbaar Duits eigendom in beslag moeten worden genomen. Zou de oude kaart van Europa eens naar het historisch recht worden omgewerkt, dan mogen wij in geen geval vergeten, dat de keurvorst van Brandenburg te zijner tijd voor zijn Pruisische bezittingen de vazal der Poolsche republiek was.
De sluwe patriotten verlangden evenwel Elzas en Duits-Lotharingen als een „materiële garantie” tegen Franse overvallen. Daar dit verachtelijk voorwendsel vele zwakzinnige mensen in de war heeft gebracht, voelen wij ons verplicht, hierop nader in te gaan.
Het lijdt geen twijfel, dat de algemene samenstelling van de Elzas,
