het kapitaal en de daardoor bepaalde onteigening van een groot gedeelte dezer middelklasse. Het had haar politiek onderdrukt, haar zedelijke verontwaardiging gewekt door zijn orgiën; het had haar Voltairianisme beledigd door de opvoeding van haar kinderen aan de „onwetende broedertjes” uit te leveren; het had haar nationaal gevoel als Fransen in opstand gebracht, door haar hals over kop in een oorlog te storten, welke voor al de verwoesting, die hij aanrichtte, slechts één vergoeding liet: de vernietiging van het keizerrijk. Inderdaad: na de verhuizing van de hoge Bonapartistische en kapitalistische zigeunerbende uit Parijs trad de ware orde-partij der middelklasse naar voren als de „Union Républicaine”, schaarde zich onder de vanen der Kommune en verdedigde haar tegen de opzettelijke vervalsingen van Thiers. Of de dankbaarheid dezer grote massa der middelklasse de huidige zware beproevingen zal bestaan, moet nog worden afgewacht.
De Kommune had volkomen gelijk, toen zij den boeren toeriep: — „Onze overwinning is uw hoop”. Van al de leugens, die te Versailles werden uitgebroed en door de met roem bedekte Europese perszouaven uitgebazuind, was een van de monsterachtigste, dat de landjonkers der Nationale Vergadering de vertegenwoordigers der Franse boeren zouden zijn. Men denke zich slechts de liefde van den Fransen boer voor de mensen, aan wie hij, na 1815, een milliard schadevergoeding moest betalen! In de ogen van den Fransen boer is immers reeds het bestaan alleen van een groot-grondbezitter een inbreuk op zijn veroveringen van 1789. De bourgeois had in 1848 het lapje grond van den boer met 45 opcenten belast, maar hij deed het in naam der revolutie; thans had hij een burgeroorlog tegen de revolutie ontketend om de grootste last der aan Pruisen toegekende vijf milliard schadevergoeding op de boeren te laden. Daarentegen verklaarde de Kommune onmiddellijk in een van haar eerste proklamaties, dat de werkelijke veroorzakers van de oorlog ook de kosten daarvan moesten dragen. De Kommune zou den boer de bloedbelasting hebben afgenomen, hem een goedkope regering hebben gegeven, en zijn bloedzuigers, den notaris, den advocaat, den deurwaarder en andere gerechtelijke vampyrs, in bezoldigde Kommune-beambten, door hem zelf gekozen en aan hem verantwoordelijk, hebben veranderd. Zij zou hem hebben bevrijd van de willekeur-heerschappij van den veldwachter, den gendarm en den prefekt; ze zou in plaats van de verdomming door de papen, de verheldering door den onderwijzer hebben gebracht. En vóór alles is de Franse boer een man, die rekent. Hij zou het uiterst verstandig hebben
