menigte”, maar een Parijs der fantasie, het Parijs der francfileurs, het Parijs der boulevards, mannelijk zowel als vrouwelijk, het rijke, het kapitalistische, het vergulde, het niets-doende Parijs, dat zich nu met zijn lakeien, zijn oplichters, zijn literaire zigeunerbende en zijn cocotte's te Versailles, Sant-Denis, Rueil en Saint-Germain verdrong, — voor wie de burgeroorlog slechts een aangenaam tussenspel was; — dat de strijd door een verrekijker bekeek, de kanonschoten telde en bij zijn eigen eer en die van zijn hoeren zwoer, dat dit schouwtoneel oneindig veel beter was gearrangeerd dan ooit in het theater der Porte Saint-Martin. De gevallenen waren werkelijk dood, de kreten der gewonden waren niet maar vertoning en dan, — hoe wereld-historisch was niet die hele zaak!
Dit is het Parijs van den heer Thiers, geheel en al zoals de emigratie van Koblenz het Frankrijk van den Heer de Calonne was.
