Pagina:Mengelingen Deel 1.pdf/80

— 78 —

Des jonglings hart weêrhoudt zich niet,
 Maar huppelt op van vreugd.
« Mijn Vader (zegt hy) vrees gerust!
 » Uw Herman mint de deugd. » —

Nu naadren zy het Kloosterstift,
 Waar ’t jeugdig Meisjen beidt;^[1]
Waar naaldwerk, Choorzang, en Gebed,
 Haar uren onderscheidt.

Zy valt heur’ Vader straks te voet: —
 « Mijn Dochter (roept hy uit)!
» Thands vorder ik gehoorzaamheid.
 » Wees heden Hermans bruid ! » —

« Mijn Vader…! Herman…! Hermans bruid!
 » Ach! waarom zoo gezwind?
» Waar, waarom dus een hart verrast,
 » Dat siddert dat het mint ! » —

« Het mint! » — » Mijn Vader! » — » ’t Is genoeg:
 » Mijn hoop heeft my verraân.
» Zoo Hermans hand u haatlijk is,
 » Ga, neem den sluier aan. »^[2]

« Gy, Herman! ’k vraag mijn woord terug.
 » Mijn zoetste hoop heeft uit,
» Mijn uitzicht op een Nageslacht!
 » Nooit wordt mijn Dochter Bruid. » —

1. Beiden is wonen; waarvan in ’t Engelsch, abode, een woning, verblijf.
2. De sluier : naamlijk der geestelijke dochters.