20
HET PARADIJS VERLOREN .
[Ie B. 629-664 .
„ Gij, heir des Hemels! of ooit overijld besluit
„Of vreeze van mijn kant de zege heeft gestuit!
„Maar Hij, die Rijkmonarch der Heemlen wordt geheeten,
„Bleef dusverre op zijn troon onwankelbaar gezeten,
„Gerugsteund door gewoonte of overjaard gezag
„Of slaafsche volgzaamheid. Hij deed in vollen dag
„Zijn Konings-Majesteit ons schitteren in de oogen,
„ Maar Hij verborg ons zijn verplettrend Alvermogen.
„Dat spoorde onze eerzucht, dat berokkende onzen val!
„Nù kennen wij de kracht die de onze ontmoeten zal.
„Niet dagen tot den strijd, maar evenmin vertsagen,
„Wanneer de Vijand óns het eerst ten strijd mocht dagen!
„'t Is raadzaam door bedrog en list te doen, wat kracht
„Ons weigert : zoo zal Hij, die ons zijn mindren acht,
„In 't eind verstaan dat wie door overmacht verneêrde,
„Te vroeg triomfzong en ten halven triomfeerde!
„'t Getal der waerelden kan in de Oneindigheid
„Vermeerdren: een gerucht, den Hemel door verspreid,
„Verhaalt dat Hij eerlang een aardbol uit het duister
„Zal roepen, voorbestemd voor wezens die in luister
„ Des Hemels Burgerschap op zijde zullen treên.
„'t Zou mooglijk wezen, dat onze eerste tocht daarheen
„Zich richtte, al ware 't om die schepping te bespieden!
„Dáarheen, of elders! Want de vlammen die hier zieden,
„Deez' zwavelkolken, zijn voor geesten zoo als wij
„Geen eeuwge kerker. Maar wat onze toeleg zij,
„'t Rijpe eerst na wijs beraad! De vrede ging verloren,
„Want wie der onzen wil van onderwerping hooren ?
„Dus, oorlog! opentlijk, of heimlijk! Zegt het voort!”
Zoo sprak de Aartsvijand. En tot staving van zijn woord,
Daar vonkelden op eens als gloênde bliksemstralen
Millioenen zwaarden rond, door even zooveel malen
Fiere englen van de heup getrokken — en de gloor,
Snel, plotsling, vlamde 't ruim der diepe Helle door.
Zij lasterden Gods naam, terwijl hun stemmen trilden
