Pagina:Multatuli - Verspreide stukken - Zesde druk (1879).pdf/23

Uit Wikisource
Deze pagina is gevalideerd
15
Gouverneur-Generaal in-ruste.


Nu moet ik erkennen dat er in het plan van onzen diplomaat wel iets was dat afkeuring verdiende: ’t was eenvoudig. De koning verlangde naar z’n garde, naar z’n kroon, en naar wat daarby behoort. Er was weinig kans tot een-en-ander te geraken, want Napoleon behield gewoonlyk die dingen, wanneer ze eens in z’n macht waren, voor zichzelf. Men wachtte dus op ’n ommekeer van ’t lot, op Himmels einfallen, en zie, daar komt ’n man op half traktement, die niet eens rang van Excellentie had, met ’n plan voor den dag, dat, dat…kort-om, hy bracht het verloren speelgoed weer, en de goddelyke légitimiteit zou zegepralen over ’t ondragelyk parvenuschap van den gehaten indringer die niet wist hoe men ’n militairen rok snydt.

Natuurlyk werd het plan van Le Maistre verworpen.

Deze verzocht verschooning voor z’n verkeerdheid, en wat nu volgt, is ’n uittreksel uit den brief waarin hy dit deed. Met onzen Max ben ik van meening dat deze weinige regelen opheldering geven van veel wat anders onverklaarbaar schynt.

Comment donc cette idée à-t-elle été si mal accueilli à Cagliari? Je crois que vous m’en dites la raison, sans le savoir, dans la première ligne chiffrée de votre lettre du 15 février, où vous me dites que la mienne est un monument de la plus grande surprise. Voilà le mot, monsieur le ministre: le cabinet est surpris…tout est perdu. Envain le monde croûle, Dieu nous garde d'une idée Imprévue. [1] Et c’est ce qui me persuade encore davantage, que je ne suis pas votre homme, car je puis bien vous promettre de faire les affaires de S. M. aussi bien que tout autre, mais je ne puis vous promettre, de ne jamais vous surprendre. C’est un inconvénient de caractère, auquel je ne vois pas trop de remèdes!



  1. (Noot van 1865.) Toen ik Duymaer v. Twist in de gelegenheid stelde te weten wat hy sedert lang had moeten weten — daarvoor betaalde hem de Natie! — was hy verrast, en: Dieu nous garde d’une idée imprévue! Ik ben zoo vry te gelooven wel eens meer denkbeelden te hebben gehad, die verrassend zouden wezen voor zoo’n ordinair wezen. Toch liet ik die verrassing gelden als verlichtende omstandigheid. Voor twee tonnen gouds in ’t jaar kan men geen held verlangen! In-weerwil