4.
Oversulckx, O Coninghen, o Princen, aenroepe ich V.L. nu stervende, met weenende ooghen, ende dese laetste woorden (is by aldien zy verhoort werden seer profijtelijck) dit voor al versoeckende, dat ghy L. selve dit gelieve t’aenhooren, oft te lesen, ende gheensins door V.L. Raets-Heeren verhael t’selve verstaen, want sulcx vintmen veel die vyanden zijn van alle goede raden, om datse t’selve niet en hebben ghegeven. Andere zijnder die om datse de Princen te langher tot haerlieder verwonderinghe zouden moghen trecken met een vreesende, iae ellendighe pijne van haere eergiericheyt, sluyten alle vreemde uyt het hof, ende vergaderinghen, Raedt-slaghers, veel meer van haer eyghen bate, van der ghemeyne welvaren. Dese twee soec ick ghewillich t’mijnwaert te verbinden, ende vereenigen. D’eerste om datse claerder als den dach sullen besien mijnen raet te wesen seer nut ende salich, iae tot noch toe noyt aende Coninghen voorghehouden, de andere om datse my gheen benijder, en me-vrijer van haeren staet ende gemack en sullen bevinden. Want ick vrijelijck met den getrouwen vriendt vanden Heylighen Coninck mach spreecken. VVat is het noch dat ick te leven hebbe, dat ick metten Coninc ſoude opwaert naer Ieruſalem reyſen? Ick ben heden out tachtentigh iaeren, ſijn mijn Sinnen noch goet genoech om te onderſcheyden ſoet, oft bitter? Oversulckx rechtsinnich spekende, sonder hope, oft vreese van gheluck oft teghenspoet, als die haest reeckeninghe aenden oppersten Rechter sal moeten geven, aenhoort mijn meyninghe met goetgunstighe herten, van saecken in welcker handelinghe ick by naer mijn gheheel leven versleten hebbe.
Ten eersten, bedroeven wy ons siende gheheel Europa met inlantsche Oorloghen nu ontrent de hondert iaeren durende, eensdeels vervallen, eensdeels met toerustingen, ende vreese van krijch uytghemergelt. De reden hier van en is soo duyster niet, als zijnde een uytnemende giericheyt, ende eersucht om te heerschen, ende de seld-saeme afgrijselijcheyt van soo verscheyden valsche Godts-dienste. Want hoe wel by tijden Godtvruchtelijck, en nootsaeckelijck vande goede Princen eenighe Oorloghen zyn uytgedaecht, ende aenghenomen, selden nochtans oock uyte rechtveerdighe herten der Coningen eenen treck tot rijcdom,
