Pagina:Oorlog, Verzen in staccato.djvu/7

De pijl uit de aero.

7.

Daar gaat er een. Pas op span goed. Straks zien we weer dat rood, dat bloed. Hoera! Mik goed. Het hart doorboord. Of neen hem niet direct vermoord! ’k Heb spijt dat staal niet brandt niet pijnt.

Eén steek: ’t Is uit: De dood verschijnt. Alweer een dood! Geen kik, geen kreet. Dat is niet schoon! Geen pijn! Geen leed! Daal neer! Ik doe ’t niet meer: ’t Is flauw! Bloed, bloed! ’k Verkies het zwaard! De houw!

8.

Het land is stom.

Geen kleur. Geen klank. Het land is stom. Slechts oog en oor voor zwaard en trom. O mensch verhef uw stem dan toch! Gil, krijsch, huil, brul! ’t Is tijd, nu nog.

Maar straks niet meer... Het vuur brandt voort. ’t Verteert. ’t Verkoolt... ......... ’t Blijft stil. Geen woord. Geen kleur. Geen klank: Het land is stom. Slechts oog en oor voor zwaard en trom.