komen. Hij wilde alleen vrijkomen, zoo men hem erkende voor wat hij was, en hij nam geen der gebruikelijke middelen te baat om op het gemoed der rechters te werken en hen gunstig voor hem te stemmen. Zoo zijn fierheid het doodvonnis heeft uitgelokt, en er is alle reden om dat te gelooven, aan het nageslacht schonk zij de schoonste openbaring van een braaf en hoog gemoed, en voor ons is de rede van Socrates van niet minder waarde, dan voor de tijdgenooten van Plato.
Het is niet noodig veel ter voorbereiding of aanbeveling van de Verdediging te zeggen; de naam van Socrates behoort tot de zéér bekenden en de Verdediging verklaart zich zelf bijna geheel.
Enkele aanteekeningen kan men achteraan vinden.
VOORWOORD DER TWEEDE UITGAVE.
De vraag of de Verdediging al dan niet Socrates eigen woorden geeft, is nog steeds aan de orde en zal wel nooit een beslist antwoord krijgen. De vertaler houdt zich aan de meening in zijn eerste voorwoord uitgesproken. Bij de herziening nam de vertaler van eenige nieuwere uitgaven kennis (zie blz. 56).
