Pagina:Print Pieter Breughel, zoo heb ik u uit uwe werken geroken.pdf/11

Uit Wikisource
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Deze pagina is proefgelezen

bant, was daarvoor nog niet genoeg ! 't Esbattement en 't Drakenspel, de doedelzakblazers, de kraamkes met speelgoed, smoutebollen en paternosters, de dansers, de drinkers, de kegelaars, de vechters, 'nen heelen almanak lang! Hij speelde met zijn vrienden in de riekende bosschen, en probeerde er in verloren to loopen om zoo in de vreemde streken to komen waarvan hij gedroomd had . Hij deed hun vertellingen en stond er zelf paf van en fier op, hoe malsch en vernuftig de leugens zijn verhalen kwamen doorspekken. „Ze zijn er uit, voor ik er aan denk," zuchtte hij met een beetje zelfverwijt . Hij zwom met zijn vrienden in den Dommel, en ging dan met hun kleeren loopen, zoodat ze uitgelachen in 't dorp moesten komen . Hij was de plezantste van het troepke, rijmde en verzon liedekes blij van zin; hij kende al de kinderspelen met de liederen er bij. Hij roofde mee eieren en appelen, en was een van de vlugsten op het ijs in de ezelskaakbeenslede. Dat zonk allemaal zuiver in zijn hart, waar hij het zoet bewaarde; en nadien, 's avonds, bij het bruin olielicht, met het papier voor zich, dan had hij maar eens naar binnen in zichzelf to duikelen, en hij haalde de herinneringen ongekneusd en zuiver naar boven . Hij had bangelijke droomen, met aan elken haarpijl 'nen druppel tweet, van het Vagevuur en de Hel. Hij kon bij vollen dag kalkwit worden, als hij zich de geloovige zieltjes verbeeldde, of als de eater er over preekte. Het snelle hart was maar to stillen met zijn hand eens op zijn schapulier to leggen . Dikwijls begon hij die terriebele verbeelddn en eo teekenen; maar daar moest hij" altijd mee uitscheiden, omdat er dan in zijn gedachten zulke verschrikkelijke dingen te voorschijn kwamen, dat er zijn maag pijnlijk van in knobbels trok. Maar met lust teekende hij de leeuwen en de draken die de wind in de wolken kneedde, terwijl hij in d'eenzaamheid in 't gras lag to tureluren naar de lucht. Hij las in de boeken van den parochiepater de reisbeschrijvingen en de heiligenlevens . Eerst teekende hij er alle bout- en kopersneeprentjes uit af, maar dan begon hij zelf het verhaal onder 't teekenen to verdichten; en de onmogelijkste steden rezen op de onmogelijkste rotsen omhoog . Hij kon niets met rust Wen . Alles passeerde onder zijn potlood: een verdord blad, de gulzige uitvaartmalen, de