AULA VAPOR.
FUmus, quem exitant ij qui hyoscyamo peruviano (tabacum vocant) utuntur, gyris tortuosis in ærem emissus, spectanti ut magnum ac delectabile aliquid primò quidem in oculos incurrit, mox tamen propius astanti fœdum odorem incutit, lachrimas excutit. Hoc aulicæ vitæ artibus non inepte fortasse aliquis per similitudinem applicet; in qua multa specie arnica & magnifica, re non futilia modò, sed noxia interveniunt. Sæpe ibi aliquis palam laudatus (quo incautior decipiatur) secretis criminationibus infamis, licet omnia caveat, tarnen per ornamenta ferietur, inquit Tacitus, artium aulicarum minimè ignarus. Enixè leporem à vulpecula coram Leone laudatum, referunt fabulæ, sed à teneris ac lautis ipsius carnibus, quæ præconia trepido animali mox in pernitiem cessere. Talis
- Fraus sublimi
- Regnat in aula.
Benè ergo.
SENECA THYEST.
Aulae culmine lubrico,
Me dulcis saturet quies,
Obscuro positus loco
S Leni perfruar otio,
Nullis nota quiritibus
Aetas per taciturn fluat.
LIP. LIB. 3. CIVIL. DOCT.
ex Tacit. 3. Annal.
ANcipitem omnem potentiam in aula esse, multi ibi speciem magic in amicitia principis, quam vim retinent.
Den damp, die de meester-tabackblasers met door den anderen spelende swieren inde lucht weten uyt te wasemen, schijnt aende omstanders voort eerste vry yet sonderlings ende vermaekkelijck te wesen, maer kort daer nae drijft deselve een stanck in de neus, en tranen uyt den ooghen. Dit soude misschien niet qualijcken passen op soodanige hoofsche streken, die nu en dan in den schijn wel soo wat aensienlijck, ende oock vriendelick haer laten aensien, maer eyndelick in der daet niet alleenlijck ydel ende beuselachtich, maer oock gantsch schadelijck werden bevonden. In de Hoven (seyter een gheslepen Hoveling) wertmen dickwils (om te beter op den thuyn gheleyt te werden) in't openbaer ten hooghsten ghepresen, ende middelertijdt op het vinnichste in't heymelijck bedragen, ende vermaeckt: in voeghen datmen, hoe nauwe men ooc op sijn stuck letten mach, eyntelijck evenwel selfs met schijn van vereeringhe, deerlijck werd mishandelt. Den Vos placht den Haes in't bywesen van de Leeuw wel somwylen seer te prijsen, maer dien lof wiert daerop alleenlijck ghenomen, dat den Haes kort ende smaeckelijck van vleesch was. Hoe den armen Haes soodanich prijsen bekomen kan, is by yder een lichtelijc te dencken.
Die in Printen hoven wancken.
