— 15 —
dere belangrijke rol, die zij in de aangelegenheden van hunnen tijd speelden, beschreven.
In de laatste helft van dit tijdperk valt den oudheidkundigen de Genealogie en de Heraldiek als erfenis ten deel. Uit het leenwezen stamt eene volksklasse, die onder vele opzigten ook nog in onze dagen, ofschoon zij geene dier voorregten meer bezit, welke haar in vroegere eeuwen bij het volk wel eens hatelijk maakten, eerbied en achting verdient. Ik bedoel den adel. Om als edelman door te gaan moest men regelmatige bewijzen leveren van eene edele geboorte, en dit gebeurde door tusschenkomst der Genealogie en der Heraldiek. De stamtafel door den Heraldicus onderzocht en bekrachtigd was het civielregister der adelijke familiën, en het geslachtswapen diende niet alleen tot ijdel sieraad, of tot eigennaam in beeldschrift, maar was tevens het onfeilbare merkteeken, waardoor zich twee familien van denzelfden naam van elkander onderscheidden. De stamboom en het wapenbord stonden onder de opperste hoede van den vorst en werden in bijzondere archieven door eenen ambtenaar, dien men wapenkoning of heraut noemde, bewaard. De wapenkoning was verpligt alle aanwezige stamtafels te verificeren, te authenticeren en tegen alle bedrog en vervalsching te beschermen. Welke stof deze verzamelingen van wapenen en stamtafels den oudheidkundigen in het belang der geschiedenis kan leveren, laat zich zeer wel begrijpen, wanneer wij bemerken, dat de naam alleen van verscheidene familien van ons vaderland, ons eene rij van helden in het geheugen roept, die op elke bladzijde der geschiedenis roemvol herdacht worden.
Eindelijk, Mijne Heeren, zijn de vijf eeuwen van afzonderlijk bestaan onzer Hertogdommen en Graafschappen verloopen. De vele kleine beekjes der Vaderlandsche
