van: de Heilige Willem. Wie hij is, dit wil hij niet zeggen, denklijk is hij een Duitſcher; hij ſchijnt eene vrij goede opvoeding genooten te hebben; hij verſtaat het Fransch, en ook, zo ik wel heb, het Latijn; hij is Roomsch, doch leest Gellert en andere Proteſtantſche Schrijvers, en echter is hij bijgeloovig; 's morgens zit hij reeds zeer vroeg in de Roomſche Kerk om te bidden tot tien of elf uuren; hij maakt kleine wasſche beeldjens of ook bloemen voor Kerken enz. verkoopt die, en geeft het geld, ſchoon hij niets heeft, aan de armen; is 'er een zieken, dien gaat hij oppasſen; hij leeft voor het overige allerſoberst, zoodat hij, wegens zijn ſober leven, 'er bleek en ongeſteld uitziet; zijn kostgeld word door twee Inwooners deezer Stad betaald. Wat dunkt U van zulk een man? Zou hij door zulk een leven ook den hemel zoeken te verdienen? Hij heet ten minſten al de Heilige Willem. – – Zie zoo! nu heb ik alle uwe vraagen beäntwoord! Komt U nog iets meer in den zin ſchrijft het mij, en ik zal zien of ik ook hetzelve beäntwoorden kan. – Morgen vertrek ik uit dit aklig Stadjen, doch deezen avond gaa ik nog eens om een pintjen. – Vaarwel, dierbre Vriend! vergeet mij nimmer, en weest verzekerd, dat Gij niet zult vergeeten worden van uwen
