Deze pagina is proefgelezen
- Daar weg mee: kom, 'k wil met u binnengaan.
DESDEM.
- Het spijt mij zeer dat gij onpaslijk zijt.
(OTHELLO en DESDEMONA af.)
EMILIA.
- 'k Verblij me dat ik dezen zakdoek vond;
- Het was des Mooren eerst geschenk aan haar:
- Mijn wondre man verzocht mij honderdmaal,
- Ik zou hem stelen: 't blijk is haar zoo lief,
- (Want hij bezwoer haar 't altoos te bewaren,)
- Dat zij 't gestadig bij zich draagt, het kust,
- En aanspreekt. Het borduurdsel teekne ik af,
- En geef hem Jago:
- De hemel weet wat hij er mee bedoelt;
- Ik doe het om zijn luimen te voldoen.
JAGO treedt op.
JAGO.
- Wat nu? – wat doet gij hier alleen?
EMILIA.
- Kom, kijf maar niet, hier heb ik iets voor u.
JAGO.
- Gij iets voor mij? nu ja, 't is alledaagsch —
EMILIA.
- Wat?
JAGO.
- Een zottin tot vrouw te hebben!
EMILIA.
- Is dat nu alles? — Nu, wat geeft ge mij
- Voor dezen zakdoek?
JAGO.
- Welken zakdoek?
EMILIA.
- Welken zakdoek? —
- Wel, dien de Moor aan Desdemona gaf,
- En gij zoo dikwijls mij bevaalt te stelen.
JAGO.
- Hebt gij hem haar ontstolen?
EMILIA.
- Wel neen, zij liet hem onbedachtzaam vallen;
- Gelukkig was ik hier en nam hem op.
- Hier is hij, zie.
JAGO.
- Een braaf wijf, geef hem mij.
EMILIA.
- Wat hebt ge er mede voor, dat gij mij drongt
- Hem haar te ontfutselen?
JAGO.
- (Hij grijpt den doek.) Wat gaat u dat aan?
