Deze pagina is proefgelezen
- Zijt gij een man? hebt gij gevoel, of geest? —
- God sterke u; neem mijn post. Ik arme dwaas,
- Die leef om zoo mijn deugd verguisd te zien!
- O Snoode wereld! merk het op, O wereld!
- Opregtheid, eerlijkheid leidt in gevaar. —
- Ik dank u voor die les, en nu voortaan,
- Weg vriendschap! komt gij ons zoo duur te staan!
OTHELLO.
- Bedaar, — gij moest toch eerlijk wezen.
JAGO.
- Wijs moest ik zijn, want eerlijkheid, te dwaas,
- Verliest wat zij bedoelt.
OTHELLO.
- Bij zon en maan!
- Ik denk mijn vrouw is trouw, en denk het niet;
- Ik denk dat ge eerlijk zijt, en denk van neen,
- Ik wil bewijs: haar naam, eens rein gelijk
- Dianaas blik, is nu bemorst, en zwart
- Als mijn gelaat. Breng koorden, messen, gif,
- Of vuur; of wijs me een stroom die mij verstikt;
- 'k Verduur dit niet. – O, Ware ik overtuigd!
JAGO.
- Ik zie, heer, dat de hartstogt u verteert,
- 't Berouwt mij dat ik haar heb opgewekt.
- Gij wenschtet overtuiging?
OTHELLO.
- Wenschte? — ik wil.
JAGO.
- En zult: doch hoe? welke overtuiging, heer?
- Woudt gij als ooggetuige uw blikken slaan
- Op hare schande?
OTHELLO.
- Dood! verdoem’nis! ô! —
JAGO.
- 't Zou, dunkt mij, moeilijk en verdrietig zijn,
- Hen zoo ten toon te stellen: 't was te dol,
- Indien een sterflijk oog hun stoeijen zag,
- Behalve 't hunne. Nu, wat dan? en hoe?
- Wat zal ik zeggen? Waar is overtuiging?
- Onmooglijk dat gij dit aanschouwen kunt,
- Al waren ze ook zoo kriel als bok of aap,
- Zoo wild als wolven, en zoo dwaas en dom
