van dezen tijd afaan met elkander steeds in vreugde en vergenoegdheid, tot aan hunnen dood. De booze moeder werd in een vat geworpen, waarin haar giftige slangen verslonden, tot straf voor hare logens en lasteringen.
De witte slang.
Er leefde eens een machtig en wijs koning, die zich
elken middag, nadat de tafel opgeruimd en als niemand
meer aanwezig was, van een zijner voornaamste dienaren een overdekte schotel brengen liet, waarvan hij
geheel alleen at, en welke hij daarna ook zelf wederom
toedekte, zoodat niemand wist wat daarin verborgen
was. Nu geschiedde het, dat de bediende, nadat hij
den schotel van den koning terug ontvangen had,
zijne nieuwsgierigheid niet langer kon weêrstaan. Hij
nam den schotel in zijne kamer met zich, opende dien
en vond er eene witte slang in liggen. Toen hij deze
aanzag, bekroop hem de lust om er een stukje af te
snijden en op te eten. Nauwelijks had hij dit stukje
op zijne tong gebracht, of hij kon duidelijk hooren
wat de musschen en andere vogels voor het venster
tot elkander spraken. Hij merkte nu weldra, dat hij
door de kracht van dit stukje slang de dieretaal had
leeren verstaan.
Juist op dezen dag gebeurde het, dat de koningin eenen van hare schoonste ringen had verloren, en men
