De kleur wordt gedragen door de Architectuur of wel zij heft deze op: al naar eisch. De kleur strekt zich uit over de geheele Architectuur, gebruiksvoorwerpen (meubelen, enz.) enz. enz. Zoo wordt, in het geheel, het een door het ander opgeheven. Maar zoo komt men ook in botsing met de traditionale opvatting van „constructieve zuiverheid“. De idee leeft nog dat constructie „getoond“ moet worden. De nieuwere techniek heeft echter al reeds deze idee een stoot tot afbreuk gegeven. Wat b. v. in baksteenbouw te verdedigen was is dat in betonbouw niet meer. Eischt het beeldende begrip dat een constructie beeldend opgeheven wordt dan zijn de middelen te vinden om toch aan eischen èn van constructie èn van beelding te voldoen. — Behalve „kunstenaar“ te zijn hoort slechts tot Neo-Plastische Architectuur inderdaad Neo-Plastiker te wezen. Alle eischen moeten inderdaad Neo-Plastisch opgelost worden. De Neo-Plastische schoonheid is een andere schoonheid dan de Morpho-Plastische, zooals ook de Neo-Plastische harmonie een andere en geen harmonie voor conventioneel gevoel is (zie genoemde broch).
Ook in de uiterlijkheid om-ons-heen manifesteert zich reeds een andere schoonheid — geheel buiten het Neo-Plasticisme om. In de „mode“ (costumes) b. v. zien we een voorbeeld van constructie-opheffing en (natuurlijk) vormverandering: van natuur-te-niet-doen waarbij de schoonheid niet geschaad, alleen veranderd wordt. Constructieve-en esthetische zuiverheid gaan thans op een geheel andere wijze dan voorheen samen. We zien het ook in de Kunst. Voorheen eischte de (natuurlijke) beelding het tonen van anatomie (constructie) terwijl dit in de nieuwe Kunst niet meer te pas komt. Zoo zal het in de Neo-Plastische Architectuur mogelijke zijn van de nieuwste technische vindingen partij te trekken zonder aan het beeldend begrip te schaden. Kunst en techniek zijn onafscheidelijk, en hoe meer de techniek zich ontwikkelt, hoe zuiverder en meer volkomen Neo-Plastische Kunst gemaakt zal kunnen
69
