men; alles was vrolijk. – Ik verheugde mij in het begluuren eener opgaande Zon, in het beschouwen der bedaauwde kruiden en planten, in het gezang der vrolijke Boschbewooners. Alles wat ik zag en hoorde, alles verrukte mij. – Ik zettede mij op het gras ter neder, en vervaardigde voor U in weinige oogenblikken dit
MORGEN-LIED.
De Maan verdwijnt, de graauwe nevel
Dekt de aard' niet meer voor ons gezigt;
Der sterren-glans verbleekt, de Zonne
Roept elken Sterfling tot zijn' pligt.
De lucht hult zich in purper-kleuren,
Terwijl de morgen vrolijk lagcht;
En voor de glanssen, die hem sieren,
Wijkt ijlings weg de sombre nacht. –
Aan de Ooster-kim rijst, vol van luister,
De lieve koesterende Zon –
De wolken schitteren – Welke een' schoonheid!! –
Door 't licht van deeze levens-bron.
De Roos verspreid vernieuwde geuren,
Nu morgendaauw haar blaadjens dekt;
Terwijl 't Viooltje, in 't gras verschoolen,
Door zijnen reuk onze aandacht trekt.
