de bepluimde hoed, mantel en degen van den jonker, aan de linker een koperen koelbak met twee flesschen, en een omvangrijke kruik. Daar tusschen vertoont zich kennelijk hetzelfde kleine hondjen, dat wij, bij dien boerendans, zoo blaffend zien wegspringen, doch dat hier, op zijn vier pootjens, met kwispelend kortstaartjen, rustig te turen staat. Het gansche tooneel speelt voor een schutting, waarachter zich een olm en een huisdak verheft, en aan den oever van een riviertjen, aan welks overzij zich in ’t verschiet een dorpskerk vertoont, en meer naar voren een boerenwoning, voor welke een jonkman bij een varkenskot op zijn knie gebogen te zuchten zit. Het geheel stelt natuurlijk den Verloren Zoon uit de gelijkenis voor, door Teniers’ meesterhand naar de brabantsche dreven en in zijn tijd verplaatst, en kan, in ’t oorspronkelijke, dagelijks te Parijs, in den Louvre, aanschouwd worden.
Wenden wij ons van de Seinen naar de Sont, van Parijs naar Kopenhagen, dan zal ons Teniers daar, in de Moltke-gallerij, weder in een geheel verschillende omgeving brengen; treden wij met hem dat armoedige vertrekjen binnen, waar wij – zoo ’t niet een eeuw te vroeg was – meenen zouden Burns’ welbekenden John Anderson met zijn huisvrouw in levend beeld voor ons te zien, behalve dat hier niet de vrouw, maar haar “schat” het woord zit te voeren, en zij er ’t zwijgen toe doet. John zit, met een kruik op zijn bank naast zich, al koutende, garen te haspelen, terwijl zijn vrouw, aandachtig luisterend, met de eene hand haar wiel omdraait en met de andere den draad zit af te spinnen. Een leeuwrik in een kooi staat achter haar, en een kleine hond, met belletjens om zijn hals, ligt aan haar voeten op den grond. Alles zoo gezellig en vriendelijk van uitdrukking, en zoo warm en geestig van opvatting en toon, dat het innemend tafreeltjen zeker tot zijn voortreffelijkste werken mag gerekend worden. Koeler van toon – als ’t onderwerp meêbrengt – maar, in zijn heldere verlichting en keurige bewerking, niet minder voortreffelijk is een veel omvangrijker stuk van Teniers’ hand, in die verzameling, dat ons een vlaamsche boerenwoning in den slachttijd voorstelt. Dicht bij den haard hangt het vetgemeste varken
