hier sprake is, komt de praktische uitvoering eerst in de tweede plaats en is die in verhouding tot het overige van geen belang; en wie daarmee begint, begint achteraan en verspilt zijn werk. Maar wanneer men het in die hervorming besloten denkbeeld kan maken tot de algemeene overtuiging van zijn tijd,—als het ons in casu kan gelukken om bij de ouders die sterke belangstelling in de school te wekken,—ja, dan zal die belangstelling zich in de praktijk gemakkelijk, natuurlijk en zonder inspanning uiten. Maar zoo lang die belangstelling nog niet gewekt is, heeft het geen nut om te strijden over praktische moeilijkheden en is die wél gewekt, dan zijn er geen praktische moeilijkheden meer om over te strijden."
"O hoe ken ik daar de jeugd uit!—de jeugd van onzen tijd!—wat?" riep de blinde darm; "alleen zooveel mogelijk wat bestaat neerhalen; maar niets opbouwen—wat?—daar bedanken ze voor, want dat kunnen ze niet! dat moeten of wij of de toekomst doen! maar neerhalen—ja, dat is gemakkelijk, wat?"—
"Ja," antwoordde Michal Mordmann, blindelings iets neerhalen—de jeugd bijvoorbeeld,—dat is al heel gemakkelijk. Maar om zóó neer te halen dat er niets bij valt, dat is naar mijn idee even moeilijk als opbouwen. Om alles neer te halen wat mevrouw Lövdahl's schoolhervorming
