DE GROT.
Hoewel de vreemdelingen steeds gewoon zijn van "de Grot" te spreken, heeft men hier toch niet met een eigenlijke grot te doen, evenmin als dit het geval is met de zuilengangen van den St. Pietersberg, bij Maastricht.
Even als deze, bestaat de geheele bergreeks, die zich van Maastricht tot voorbij Valkenburg, verder in de richting naar Luik uitstrekt, voornamelijk uit een soort van zandsteen, mergel genoemd, welke steen reeds aan de Romeinen, die lang in deze streken verbleven en er groote wegen aanlegden, villa's en bruggen bouwden, als een goed bouwmateriaal bekend was; getuige de vele overblijfselen vroeger en later, zelfs nog tegenwoordig gevonden. Zij groeven dien steen uit en wroetten alzoo gaandeweg dieper in het ingewand van den berg. Het spreekt van zelf dat, nadat zij eerst een rechten gang van zekere lengte op die wijze uitgegraven of veeleer uitgehouwen hadden, zij, om het materiaal dichter bij de hand te hebben, er weldra op bedacht waren ook zijgangen te graven, en zoo ontstonden die uithollingen links en rechts, in verschillende richtingen, waarbij men natuurlijk steeds, soms in den vorm
