dient van een weiland en volgen het smalle pad rechtuit langs het dichte heestergewas.
Deze zeer geleidelijk dalende weg—er loopt ook een karrespoor door—is niet overal zoo dicht beschaduwd als de Trichter Grub, maar over het algemeen toch genoeg, om deze wandeling, ook op een heeten dag, zeer aangenaam te maken.
Dit heeft ook de Vereeniging »het Geuldal" begrepen, die, even vóór de plaats waar het dal zich plotseling aanzienlijk verwijdt, en daarbij boomloos en dus zonnig wordt, een rustbank deed plaatsen, waarvan we met een dankbare gewaarwording gaarne even gebruik maken.
Het is hier weer een van die lieve, stille plekjes, welke voor hen, die eenigen tijd in deze streek verwijlen, om in de gezonde lucht herstel van krachten te vinden, heel veel waard zijn.
De opmerking is hier misschien niet misplaatst, dat het pad of de weg door deze vallei op vele plaatsen begroeid is, zoodat men daar onvermijdelijk over het gras moet gaan. Daar dit laag is, is het aangenaam, naar natuurlijk niet als het nat is. Het is dus zaak hieraan te denken.
Van die bank af zijn we na een minuut of vijf in de Plenkert.
Gaan we nu rechts af naar huis, dan hebben we, te Valkenburg terug gekomen, een driehoek beschreven, een wandeling waarmede, oponthoud natuurlijk buiten rekening gelaten, niet meer dan een uur gemoeid is.
Wij willen er echter liever nog een uurtje aanknoopen, ten einde even een kijkje te gaan nemen op Bellevue; immers de Lijkweg, waar we een der twee wegwijzers daarheen zullen zien, is
