we ontvangen hier reeds terstond een indruk van zindelijkheid en orde.
Aan het einde dezer laan stuiten we tegen een gesloten ijzeren hek, waarboven we met witte letters lezen: Viola[1]. Tot vóór omstreeks een jaar stond daar Berkenhof, maar de eigenaar liet het veranderen; straks zullen we wel begrijpen wat hem daartoe aanleiding gaf.
Het hek blijkt meer een afscheiding dan een afsluiting te zijn; immers men heeft slechts op een half uit het slot stekend rond knopje te drukken, en 't is open. Men moet dit wel is waar weten, maar zij, die hier moeten wezen, zijn daarmede wel bekend.
Een goed onderhouden, maar niet groot huis ligt thans vóór ons. Dat de eigenaar niet tot den voornamen stand behoort, bleek ons trouwens reeds uit die smalle laan; immers hield hij rijtuig, dan moest die breeder zijn. Maar, al houdt hij ook geen rijtuig, de Heer Stolman is toch ver van onbemiddeld,
- ↑ De Latijnsche naam van het driekleurige Viooltje, dat Viola tricolor heet.
