doodvonnis teekenen voor nijverheid en volkswelvaart, het doodvonnis tevens voor duizenden medemenschen, die thans nog gelukkig zijn in den schoot van hun gezin, niet vermoedende dat hun slechts uitstel van executie verleend wordt.
— Ja, 't is verschrikkelijk, zegt mevrouw Nurks, niet goed begrijpende waar dat nu heen moet, en voorzichtigheidshalve niet verder durvende vragen ..... Nog een kopje thee?
— Neen, ze is me te slap.
— Wil ik je nog een broodje smeren?
— Dank je! ik eet niet meer; dat versche brood geeft me indigestie.
— Neem dan een krentebroodje.
— Wel zeker! Ik heb gister den heelen dag pijn in mijn lijf gehad...... Vort hond, je maak mijn goed vuil.
Het goede dier, dat vertrouwelijk zijn kop op zijn meesters knie had gelegd, als wilde het hem door hartelijkheid in een betere stemming brengen, krijgt een schop en vliegt jankend naar zijn mand.
Nu kan mevrouw Nurks heel veel verdragen; ze heeft door ondervinding geleerd dat het 't beste is zich naar haar mans luimen te schikken, en wist daardoor steeds vrede in huis te houden; ook weet zij heel goed dat hij eigenlijk de beste man ter wereld is, als men hem maar niet den voet dwars zet, maar ze kan niet zien dat men een dier mishandelt; daartegen verzet zich haar gevoel in die mate, dat het somtijds zelfs de rede overstemt. Dat nu dit lieve dier het moet misgelden is haar te sterk. Bovendien, ze is lid van de Vereeniging tot bescherming van dieren, en, al gaat ze nu ook niet naar de markt om vogels te koopen en die daarna, ten aanschouwe van velen, de vrijheid te geven, toch doet ze, waar ze dit zonder éclat te maken kan, al wat op haar weg
