eerst te weten wat die Vereeniging is, en wat ze bedoelt. Heb jij 't gelezen?
— Neen, natuurlijk niet. Denk je dat ik mijn tijd niet beter kan gebruiken?
— Ik weet dat je tijd heel kostbaar is, maar ook dat je niet moet oordeelen over iets, dit allerminst moet veroordeelen, zoolang je het niet kent.
— 't Doet er niet toe; dáár wil ik niemendal van weten.
Mevrouw Nurks heeft intusschen hier en daar enkele regels van het bewuste artikel gelezen.
— Wil ik je eens wat zeggen, mannetje?
— En dat zou zijn?.
— Dat is dat jij zelf lid van die Vereeniging wordt.
— 'Wat blief je?
— Ik zeg dat jij er zelf lid van wordt, als je eerst maar eens leest wat ervan gezegd wordt.
— Dát kan je begrijpen! Geef maar hier, dan zal ik het blad wegleggen.
— Wil je 't niet lezen?
— Ik wil met die gekheid niets te maken hebben.
— Dan zal ik 't je van avond voorlezen.
— (Ga je gang, maar doe 't dan onmiddellijk na den eten, dan hoor ik er de helft maar van, en erger me des te minder.
Toen de heer Nurks dien avond in zijn gemakkelijken stoel bij den haard zat, en zich voor zijn „middagdutje" recht lekker maakte, kwam zijn vrouw aan de andere zijde van den haard zitten, en ontvouwde het weekblad.
— Is het je toch ernst om...
— Om je lid te maken van de Vereeniging tot bescherming
