Gezelle/Blootakker
< Gezelle
| ← Het heldenspeur | Rijmsnoer om en om het jaar (1897) door Guido Gezelle | Mortis imago → |
| Uitgegeven in Rousselaere door Jules de Meester. |
[ 284 ]
BLOOTAKKER
GEEN éen blad op de boomen! Af
in alles; vóór de vlagen
gevallen onder voet en van
de winden weggevaagd,
het schilderschoone aanschouwen, dat
het bonte najaar draagt:
noch wit en zijn, noch groene meer,
de scherpe doorenhagen.
in alles; vóór de vlagen
gevallen onder voet en van
de winden weggevaagd,
het schilderschoone aanschouwen, dat
het bonte najaar draagt:
noch wit en zijn, noch groene meer,
de scherpe doorenhagen.
'k Zie heinde en verre, deur end deur
de velden nu, de kerken,
de huizen en de hoven staan,
zoo bloot als op mijn' hand
van verre zie 'k de peerden en
de menschen, op het land,
zoo neerstig en zoo kleene, alzoo
de mieren zijn, aan 't werken.
de velden nu, de kerken,
de huizen en de hoven staan,
zoo bloot als op mijn' hand
van verre zie 'k de peerden en
de menschen, op het land,
zoo neerstig en zoo kleene, alzoo
de mieren zijn, aan 't werken.
't Is wijd en breed al, ommentom,
'k gevoel 't nu, aan de baren
des wilden Winds, die henentuimt
en, tierende onder 't hout,
zijn' stemme schijnt te missen en
zijn' tale, die zoo boud,
zoo bulderende, aan 't roepen zat,
hiervoortijds, in de blåren.
[ 285 ]'k gevoel 't nu, aan de baren
des wilden Winds, die henentuimt
en, tierende onder 't hout,
zijn' stemme schijnt te missen en
zijn' tale, die zoo boud,
zoo bulderende, aan 't roepen zat,
hiervoortijds, in de blåren.
't En wonen meer geen' vogels in
de boomen! Zoo gij, wepel,
nen overjaarschen aksternest
entwaar nog hangen vindt,
van boven in de abeelen, 't is
een' wiege zonder kind,
die waagt, en geen geluid en geeft:
een' klokke zonder klepel.
de boomen! Zoo gij, wepel,
nen overjaarschen aksternest
entwaar nog hangen vindt,
van boven in de abeelen, 't is
een' wiege zonder kind,
die waagt, en geen geluid en geeft:
een' klokke zonder klepel.
'k Zie geren nu de takken, dikke
en dunne, uit eenen stamme
gesprongen, rechte omhooge staan,
hun' handen uitgestrekt;
zoo schoone, als of zij baden, dat
de Winter hunne ontdekte
en teere, jonge leden toch
niet teenemaal en stramme.
en dunne, uit eenen stamme
gesprongen, rechte omhooge staan,
hun' handen uitgestrekt;
zoo schoone, als of zij baden, dat
de Winter hunne ontdekte
en teere, jonge leden toch
niet teenemaal en stramme.
Vervarelijke Winter, laat
u murwen, u verzoeten:
dekt alles, eer gij vriezen komt,
voorzichtig, in de snee;
'n ijzelt op de boomen niet,
die breken zouden! Wee
der takken, als ze ' t wegen van
den ijzel tillen moeten!
u murwen, u verzoeten:
dekt alles, eer gij vriezen komt,
voorzichtig, in de snee;
'n ijzelt op de boomen niet,
die breken zouden! Wee
der takken, als ze ' t wegen van
den ijzel tillen moeten!
In stukken slaat ge, Winter, dan
de boomen. Hoort ze kermen:
ze sleuren elk den anderen
zijn telgen, zwaar als steen,
[ 286 ]te grondewaard; ze stubbelen
ze storten, al deureen....!
Vervarelijke Winter, laat 't
der schoonen u ontfermen!
de boomen. Hoort ze kermen:
ze sleuren elk den anderen
zijn telgen, zwaar als steen,
[ 286 ]te grondewaard; ze stubbelen
ze storten, al deureen....!
Vervarelijke Winter, laat 't
der schoonen u ontfermen!
4/12/'96.