Gezelle/Velut umbra
< Gezelle
| ← Polygonum aviculare | Rijmsnoer om en om het jaar (1897) door Guido Gezelle | Sempervivum tectorum → |
| Uitgegeven in Rousselaere door Jules de Meester. |
[ 57 ]
VELUT UMBRA
HOE lange al, eer 'k aanschouwen mocht
mijn schaduwbeeld! En zonnestralen,
door 't scheuren van de ontstelde locht,
't daar schielijk, vóór mij, henenmalen!
'k Verschiete ervan, zoo lange al is 't,
dat, zonneken, mijne ooge u mist.
mijn schaduwbeeld! En zonnestralen,
door 't scheuren van de ontstelde locht,
't daar schielijk, vóór mij, henenmalen!
'k Verschiete ervan, zoo lange al is 't,
dat, zonneken, mijne ooge u mist.
'k Gevoel 't zoo veerdig: ommentom,
dien eersten blik van liefde 't wezen
en 't uitzien van heel 't scheps'lendom,
gedeluwd en ontziend voordezen,
doen werkzaam, in den zonneschijn,
heropgestaan en wakker zijn.
dien eersten blik van liefde 't wezen
en 't uitzien van heel 't scheps'lendom,
gedeluwd en ontziend voordezen,
doen werkzaam, in den zonneschijn,
heropgestaan en wakker zijn.
De witte muur, het roode dak,
de grauwe baan, de zwarte moude,
het groene gers, de bruine tak,
't is al alsof 't herleven zoude
in 't licht, dat 't moede en 't doove, van
dat verruwloos is, verwen kan.
de grauwe baan, de zwarte moude,
het groene gers, de bruine tak,
't is al alsof 't herleven zoude
in 't licht, dat 't moede en 't doove, van
dat verruwloos is, verwen kan.
Een enkel scheurke in 't wolkgewand,
en 'k sta daar, vóór mij, heengeschreven,
van boven tot beneên, in 't zand
vertweelingd, in 't geweld te leven
[ 58 ]des zonnelichts!.. Och arme, 't sluit
weêr toe: mijn beeld is, — al is uit!
en 'k sta daar, vóór mij, heengeschreven,
van boven tot beneên, in 't zand
vertweelingd, in 't geweld te leven
[ 58 ]des zonnelichts!.. Och arme, 't sluit
weêr toe: mijn beeld is, — al is uit!
Zoo gaat het, Heer des levens: al
zoo lange ik, in den hoogen throone,
U zelven eerst niet zien en zal,
den nu nog onaanschouwbaar schoone,
zoo lang zal licht en zonneschijn
me, en 't leven ook, een schaduw zijn!
zoo lange ik, in den hoogen throone,
U zelven eerst niet zien en zal,
den nu nog onaanschouwbaar schoone,
zoo lang zal licht en zonneschijn
me, en 't leven ook, een schaduw zijn!
1/4/'95.