Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Pouerta in uno ch’habbia bell’ingegno

← Po­uer­ta. Ar­moe­de

Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants (1644) door Cesare Ripa et al. Po­uer­ta in uno ch’hab­bia bell’in­geg­no. Ar­moe­de in een tref­lijck ver­stand, p. 25

Po­uer­ta. Ar­moe­de →

Uitgegeven in Amstelredam door Dirck Pietersz Pers.

[ 25 ]

Pouerta in uno ch’habbia bell’ingegno. Armoede in een treflijck verſtand.

EEn qualijck gekleede vrouwe, die de rechter hand aen een groote ſteen, die op der aerde leyt, is vaſt gemaeckt. Houdende de ſlincker open en om hoogh, weſende dieſelve gevleugelt.
Armoede is een gebreck van dingen, die den menſche noodigh zijn, om ’t leven te onderhouden, en om deughd te verkrijgen.
De vleugels aen de ſlincker hand bedieden de begeerte van eenige verſtandige armen, diewelcke nae de ſwaerwichtigheyt der deughd wel trachten, maer door haer eygen nootdruftigheyt nedergedruckt zijnde, zijnſe gedwongen om veracht en onder het ſnoode volckjen verſchoven te blijven. En wort den Griecken den lof van de vindinge deſer beeldniſſe toegeſchreven. Waer van Alciatus aldus ſingt:

Mijn rechter druckt de ſteen, mijn ſlincker vleugels draeght,

Gelijck my d’een verlicht, noch meer my d’ander plaeght;

Ick kost met mijn verſtand, door al de wolcken ſweven,

Ten waer’ my d’ Armoe bracht tot een rampſaligh leven.

Anders.

Soo d’ Armoe my niet had geknelt,
Ick waer oock een doorluchtigh held:
Schoon of de vlugge ſlincke wil,
De ſteen van d’ Armoe hout my ſtil.