Max Havelaar of de Koffij-veilingen der nederlandsche Handelmaatschappij - Deel 17

Max Havelaar of de Koffiveilingen der Nederlandsche Handelsmaatschappy

Proloog - 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38

Hoewel ik, waar 't principes geldt, niemand ontzie, heb ik toch begrepen dat ik met Stern een anderen weg moet inslaan dan met Frits, en daar het te voorzien is dat mijn naam – de firma is Last & Co, maar ik heet Droogstoppel: Batavus Droogstoppel – in aanraking komen zal met een boek waarin zaken voorkomen, die niet strooken met den eerbied dien elk fatsoenlijk man en makelaar zichzelf verschuldigd is, acht ik het mijn plicht u meetedeelen, hoe ik getracht heb ook dien Stern terugtebrengen op den waren weg.

Ik heb hem niet van den Heer gesproken – omdat hij Luthersch is – maar ik heb gewerkt op zijn gemoed en zijn eer. Ziehier hoe ik dit heb aangelegd, en merk daarbij op, hoever men het brengt met menschkunde. Ik had hem hooren zeggen: auf Ehrenwort, en vroeg wat hij daarmee bedoelde?

– Wèl, zeide hij, dat ik mijn eer verpand voor de waarheid van wat ik zeg.

– Dat is zeer veel, hernam ik. Ben je zoo overtuigd, altijd de waarheid te zeggen?

– Ja, verklaarde hij, de waarheid zeg ik altijd. Als de borst me gloeit...

De lezer weet de rest.

– Dat is waarlijk zeer schoon, zei ik, en ik hield me heel onnoozel alsof ik het geloofde.

Maar hierin lag juist de fijnheid van den strik, dien ik hem spande met het doel om, zonder gevaar te loopen den ouden Stern in handen van Busselinck & Waterman te zien vallen, toch dat jonge kereltjen eens goed op zijn plaats te zetten, en hem te doen gevoelen hoe groot de afstand is tusschen iemand die pas begint – al doet dan ook zijn vader groote zaken – en een makelaar die twintig jaar de beurs bezocht heeft. Het was me namelijk bekend dat hij allerlei tuig van verzen uit het hoofd wist – hij zegt: "uitwendig" – en daar verzen altijd leugens bevatten, was ik zeker dat ik hem zeer spoedig zou betrappen op onwaarheid. Dit duurde dan ook niet lang. Ik zat in de zijkamer, en hij was in de suite... want we hebben een suite. Marie was aan 't breien, en hij zou haar wat vertellen. Ik luisterde aandachtig toe, en toen 't uit was, vroeg ik hem of hij 't boek bezat, waarin het ding stond, dat hij daar zoo-even had opgedeund. Hij zei ja, en bracht het mij. Het was een deeltje der werken van zekeren Heine. Den volgenden morgen gaf ik hem – aan Stern, meen ik – de onderstaande:

Beschouwingen omtrent de waarheidsliefde van iemand die het volgend prul van Heine vóórzegt aan een jong meisje dat in de suite zit te breien.

Auf Flügeln des Gesanges,

Herzliebchen, trag ich dich fort,

Herzliebchen? Marie, jouw Herzliebchen? Weten je ouweluî daarvan, en Louise Rosemeijer? Is het braaf, dit te zeggen aan een kind, dat door zoo-iets al zeer ligt ongehoorzaam zou worden aan hare moeder, door zich in het hoofd te halen dat ze mondig is, omdat men haar: Herzliebchen noemt? Wat beduidt dat: voortdragen op je vleugels? Je hebt geen vleugels, en je gezang ook niet. Probeer 't eens over de Lauriergracht, die niet eens heel breed is. Maar al had je vleugels, mag je dan zulke dingen voorstellen aan een meisje dat haar belijdenis nog niet gedaan heeft? En al wàs 't kind aangenomen, wat beduidt dat aanbod van wegvliegen samen? Foei!

Fort nach den Fluren des Ganges,

Da weiss ich den schönsten Ort;

Ga er dan alleen heen, en huur er een optrek, maar neem niet een meisje mee, dat haar moeder moet helpen in 't huishouden! Maar je meent het ook niet! Vooreerst heb je nooit den Ganges gezien, en kunt dus niet weten of 't daar goed leven is. Wil ik je eens zeggen hoe de zaken staan? Het zijn alles leugens, die je alleen dáárom vertelt, omdat je in al dat gevèrs je tot slaaf maakt van maat en rijm. Als de eerste regel geëindigd was op koek, wijn, kina, zou je aan Marie gevraagd hebben of ze meeging naar Broek, Berlijn, China, en zoo voort. Je ziet dus dat je voorgestelde reisroute niet oprecht gemeend was, en dat alles neerkomt op een laf geklinkklank van woorden zonder slot of zin. Hoe zou 't wezen, als Marie nu eens werkelijk lust kreeg om die malle reis te doen? Ik spreek nu nog niet eens van de ongemakkelijke manier die je voorstelt! Maar zij is, den Hemel zij dank, te verstandig om naar een land te verlangen, waarvan je zegt:

Da liegt ein rothblühender Garten

Im stillen mondesschein;

Die Lotosblumen erwarten

Ihr trautes Schwesterlein;

Die Veilchen kichern und kosen,

Und schau'n nach den Sternen empor;

Heimlich erzählen die Rosen

Sich düftende Märchen in 's Ohr.

Wat wou je in dien tuin bij maneschijn met Marie uitvoeren, Stern? Is dat zedelijk, is dat braaf, is dat fatsoenlijk? Wil je dat ik beschaamd moet staan, evenals Busselinck & Waterman, met wie geen fatsoenlijk handelshuis iets te doen wil hebben, omdat hun dochter weggeloopen is, en omdat het knoeijers zijn? Wat zou ik moeten antwoorden, als men mij op de beurs vroeg, waarom mijn dochter zoo lang in dien rooien tuin is gebleven? Want dit begrijp je toch, dat niemand me gelooven zou, als ik zei dat zij daar wezen moest om een bezoek te brengen aan de lotusbloemen die, zooals je zegt, haar al lang gewacht hebben. Even zoo zou ieder verstandig mensch mij uitlachen, als ik gek genoeg was om te zeggen: Marie is daar in dien rooien tuin waarom rood, en niet geel of paars? – om te luisteren naar 't snappen en giechelen van de viooltjes, of naar de sprookjes die de rozen elkaar heimelijk in 't oor blazen. Al kon zoo iets waar zijn, wat zou Marie er aan hebben, als het toch zoo heimelijk geschiedt, dat zij er niets van verstaat? Maar leugens zijn het, flauwe leugens! En leelijk zijn ze ook, want neem eens een potlood, en teeken een roos met een oor, en zie eens hoe dat er uitziet? En wat beduidt het, dat die Märchen zoo düftend zijn? Wil ik je dat eens zeggen in goed rond hollandsch? Dat wil zeggen dat er een luchtjen is aan die malle sprookjes... zóó is het!

Da hüpfen herbei, und lauschen

Die frommen, klugen Gazellen;

Und in der Ferne rausche

Des heiligen Stromes Wellen...

Da wollen wir niedersinken

Unter den Palmenbaum,

Und Ruhe und Liebe trinken,

Und träumen seligen Traum.

Kan je niet naar Artis gaan – je hebt immers aan je vader geschreven dat ik lid ben? – zeg, kan je niet in Artis terecht, als je dan volstrekt vreemde dieren zien wilt? Moeten het juist die gazellen aan den Ganges wezen, die toch in 't wild nooit zoo goed zijn waartenemen, als in een nette omheining van gekoolteerd ijzer? Waarom noem je die dieren vroom en verstandig? Het laatste laat ik gelden – ze maken althans zulke zotte verzen niet – maar: vroom? Wat beteekent dat! Is 't niet misbruik maken van een heilige uitdrukking die alleen mag gebruikt worden voor menschen van 't ware geloof? En dan die heilige stroom? Mag je aan Marie dingen vertellen, die haar tot een heidin zouden maken? Mag je haar doen wankelen in de overtuiging dat er geen ander heilig water is, dan dat van den doop, en geen andere heilige rivier dan de Jordaan? Is dit niet ondermijnen van zedelijkheid, deugd, godsdienst, christendom en fatsoen?

Denk over dit alles eens na, Stern! Je vader is een achtenswaardig huis, en ik ben zeker dat hij 't goedvindt dat ik zoo op je gemoed werk, en dat hij gaarne zaken doet met iemand die deugd en godsdienst voorstaat. Ja, principes zijn me heilig, en ik heb geen schroom om ronduit te zeggen wat ik meen. Maak dus geen geheim van wat ik je zeg, schrijf 't gerust aan je vader dat je hier in een soliede familie bent, en dat ik je zoo op 't goede wijs. En vraag jezelf eens af, wat er van je zou geworden zijn, als je bij Busselinck & Waterman waart gekomen? Dáár zou je ook zulke verzen opgezegd hebben, en dáár had men niet op je gemoed gewerkt, omdat het knoeijers zijn. Schrijf dit gerust aan je vader, want als er principes in 't spel zijn, ontzie ik niemand. Dáár zouden de meisjes met je meegegaan zijn naar den Ganges, en dan lag je daar nu misschien onder dien boom in 't natte gras, terwijl je nu, omdat ik je zoo vaderlijk waarschuwde, hier bij ons kunt blijven in een fatsoenlijk huis. Schrijf dat alles aan je vader, en zeg hem dat je zoo dankbaar bent dat je bij ons zijt gekomen, en dat ik zoo goed voor je zorg, en dat de dochter van Busselinck & Waterman is weggeloopen, en groet hem zeer van mij, en schrijf dat ik nog 1/16 procent courtage zal laten vallen beneden hun bod, omdat ik geen onderkruipers lijden kan, die een konkurrent het brood uit den mond stelen door gunstiger voorwaarden.

En doe me toch 't genoegen, in je voorlezingen uit Sjaalman's pak, wat meer degelijks te brengen. Ik heb er opgaven gezien van de koffij-produktie der laatste twintig jaren, uit alle residentien op Java: lees zóó-iets eens voor! Zieje, dan kunnen de Rosemeijers, die in suiker doen, eens te hooren krijgen wat er eigenlijk omgaat in de wereld. En je moet ook de meisjes en ons allen niet zoo uitmaken voor kannibalen die wat van je hebben opgeslikt... dit is niet fatsoenlijk, mijn beste jongen. Geloof toch iemand die weet wat er in de wereld te koop is! Ik heb je vader reeds bediend voor zijn geboorte – zijn firma, meen ik, neen... ònze firma, meen ik: Last & Co – vroeger was het Last & Meijer, maar de Meijers zijn er lang uit – je begrijpt dus dat ik 't goed met je meen. En spoor Frits aan, dat hij wat beter oppast, en leer hem geen verzen maken, en houd je alsof je het niet zag, als hij gezichten trekt tegen den boekhouder, en al zulke dingen meer. Geef hem een goed voorbeeld, omdat je zooveel ouder bent, en tracht hem bedaardheid en deftigheid inteprenten, want hij moet makelaar worden.

Ik ben je vaderlijke vriend

Batavus Droogstoppel.

(firma: Last & Co, makelaars in koffij,

Lauriergracht, N° 37.)

   Publiek Domein

Deze bron (Max Havelaar of de Koffij-veilingen der nederlandsche Handelmaatschappij - Deel 17) is (gedeeltelijk) afkomstig van Project Gutenberg.

Bronnen afkomstig van Project Gutenberg zijn in het publiek domein.