Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Indocilita

← Stu­pi­di­ta. Bot­tig­heyt, On­ver­stan­dig­heyt

Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants (1644) door Cesare Ripa et al. In­do­ci­li­ta. Bot­tig­heyt, On­leer­saem­heyt, p. 69-70

Ar­chi­tet­tu­ra. Bouw­konst →

Uitgegeven in Amstelredam door Dirck Pietersz Pers.

[ 69 ]

Indocilita. Bottigheyt, Onleerſaemheyt.

EEn Vrouwe met een root aengeſicht, leggende op der aerde, houdende in haere ſlincker hand den toom van eenen Eeſel, die daer by ſtaet, leunende met haer rechter elleboge op een Swijn, dat oock ter aerden leyt, hebbende op haer hoofd een ſwart hulſel.
Op de aerde leggende wortſe gemaelt, om dat de Bottigheyt met bequaem is op den wegh des Deughds te wandelen, maer ſtaet altijd traeghlijck by de vertoonde onwetenheyt, die door den Eeſel is uytgebeelt. Inſgelijx maelen de Egyptenaers den Eeſel met den toom in den mond, mede voor de onleerſaemheyt af, als een beeſt dat ſeer onbequaem is om wat te leeren. En door deſe reden ſeggen de Sterre-raeders of Astrologi, dat als een Menſch geboren wort onder den 16 graed van Leo, dat het als een voorteecken is, van ſijne onbequaemheyt in ’t leeren, verſierende, dat alſdan een Eeſel geboren wort met den toom in de mond. [ 70 ]
Zy leunt op ’t Vercken, want gelijck Pierius ſeyt, ſoo is dit dier, boven alle andere, ſonder ſinnen en onleerlijck, en niet als andere dieren, die terwijlen zy leven, noch eenige beſondere neerſtigheyt hebben.
Het ſwarte hulſel dat haer hoofd deckt, vertoont, dat, gelijck deſe verwe nimmermeer ander verwe aenneemt, dat oock alſoo de onleerſaeme is, weſende duchtigh noch bequaem om eenige onderwijſinge en leeringe aen te nemen, noch daer is geen ſoo kloecke leermeeſter, die haer van deſe vuyle en ſnoode dingen tot hooger ſaecken ſoude konnen trecken.