Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Malignita

← Aen­mer­ckin­gen op de Konst der Dru­cke­rye

Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants (1644) door Cesare Ripa et al., vertaald door Dirck Pietersz Pers Ma­lig­ni­ta. Boos­heyt, Quaet­aer­dig­heyt, p. 68

Stu­pi­di­ta. Bot­tig­heyt, On­ver­stan­dig­heyt →

Uitgegeven in Amstelredam door Dirck Pietersz Pers.

[ 68 ]

Malignita. Boosheyt, Quaetaerdigheyt.

Een lelijcke bleecke Vrouwe, met kleederen als de roeſt, houdende een quackel, die ’t hoofd ten Hemel gekeert, en de vleugels uytgeſpreyt heeft.
 Lelijck wortſe gemaelt, om dat de wercken der quaedaerdige lelijck en afſchoulijck zijn, voor alle ſtaetlijcke en burgerlijcke ommegangh.
 De bleeckheyt bediet, dat wanneer de inwendige deelen beſmet zijn door een quaetaerdige vochtigheyt, ſoo verſpreyt het ſich aen de uyterſte deelen.
 De verwe van ’t kleed druckt uyt, dat gelijck de roeſt alle Metallen, waer oock dieſelve by gelegen zijn, geſtadigh doet verteeren, alſoo hout een quaedaerdige oock nimmermeer op, door ſijnen booſen aert, om alle loflijcke en deughdlijcke wercken hinderlijck te zijn.
 De Quackel bediet by den Egyptenaers quaedaerdigheyt, gelijck Pierius ſeyt, om dat zy is van booſaerdige natuere, want als zy heeft gedroncken, dan beroert zy, met haere beck en klauwen, het overblijfſel van ’t waeter, ſulx dat geen ander dier, daer van magh drincken. Ten ſelven eynde ſeyt Ezechiel xxxiv, den Ioden haere boosheyt verwijtende, Wanneer ghy reyn water drinckt, ſoo beroert ghy het overblijfſel.

Rivalita. Boelschap. Soeckt Mede-Boelſchap.