waarom ge dien kalkoen…weggenomen hebt.
— Wèl, omdat ik gebrek leed, en dat was de schuld van den generaal Vandamme die me gesuspendeerd had.
— Als ik er niet meer van te weten kryg, breng ik een volgenden keer zelf een omelet mee, klaagde Verbrugge.
— Geloof me, er stak niets meer achter dan dàt. Hy had zeer véél kalkoenen, en ik had niets. Men dreef die dieren voorby myn deur…ik nam er een, en zei tot den man die zich verbeeldde er op te passen: «zeg den generaal dat ik, Max Havelaar, dezen kalkoen neem omdat ik eten wil.»
— En dan dat epigram?
— Heeft Verbrugge je daarvan gesproken?
— Ja.
— Dat had niets met den kalkoen uittestaan. Ik maakte dat ding omdat hy zooveel ambtenaren suspendeerde. Er waren er op Padang zeker zeven of acht die hy met meer of min rechtvaardigheid in hun ambten geschorst had, en velen onder hen verdienden ’t veel minder dan ik. De adsistent-resident van Padang zelf was gesuspendeerd, en wel om een reden die, naar ik geloof, een geheel andere was dan de in het besluit opgegevene. Ik wil u dat wel vertellen, schoon ik niet verzekeren kan dat ik alles juist weet, en alleen òverzeg wat men in de chinesche kerk (98) te Padang voor waar hield, en wat dan ook — vooral met het oog op de bekende eigenschappen van den generaal — waar kan geweest zyn.
Hy had, moet ge weten, zyn vrouw getrouwd om een weddingschap te winnen, en daarmee een anker wyn. Hy ging dus dikwyls ’s avends uit, om…overal rondteloopen. De surnumerair Valkenaar moet eens in een straatje naby ’t meisjesweeshuis zyn inkognito zóó stipt geëerbiedigd hebben, dat hy hem een pak slaag heeft gegeven even als een gewonen straatschender. Niet ver van daar woonde Miss X. Er liep een gerucht dat die Miss ’t leven zou gegeven hebben aan een kindje, dat…verdwenen was. De adsistent-resident was als hoofd der politie verplicht, en ook inderdaad van plan, zich met die zaak te bemoeien, en schynt van dit voornemen iets
