Hoofdportaal:Geschiedenis/Nieuwe geschiedenis/Tachtigjarige Oorlog

Tachtigjarige Oorlog

De Tachtigjarige Oorlog (ook Nederlandse Opstand genoemd) is een oorlog die van 1568 tot 1648 plaats vond in de Nederlanden. Tijdens deze oorlog werd in het noorden van de Nederlanden de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden opgericht. Het zuiden bleef in handen van Spanje.

Hieronder volgen een aantal bronnen met betrekking tot de Tachtigjarige Oorlog:

• 1565 Ontstaan van het Eedverbond der Edelen, een vereniging van vooral leden uit de lagere adel die ontevreden waren met het bewind.

• 1566 Het Verbond presenteert een smeekschrift aan landvoogdes Margaretha van Parma, dat werd afgewezen. Bij die gelegenheid zou de benaming geuzen zijn ontstaan.

• 1572 Willem van Oranje roept op tot verzet nadat de Geuzen Den Briel veroverden op de Spanjaarden.

• 1576 Pacificatie van Gent: te Gent gesloten vredesverdrag tussen de afgevaardigden van verschillende Nederlandse gewesten waarin bepaald werd dat de gewesten zouden samenwerken om de Spaanse troepen te verdrijven. Bovendien werd er godsdienstige verdraagzaamheid vastgelegd.

• 1579 Ontstaan van de Unie van Atrecht (begin januari) en van de Unie van Utrecht (vanaf eind januari): officiële vereniging van de zuidelijke gewesten enerzijds en als reactie daarop de vastlegging van een samenwerkingsverband van de noorderlijke gewesten anderzijds.

• 1580 Filips II verklaart in een zogenaamde Ban Willem van Oranje vogelvrij. Hierop verdedigt Oranje zich in zijn Apologie of Verantwoording van Willem van Oranje.

• 1581 Plakkaat van Verlatinghe: Filips II werd door de noordelijke Nederlanden afgezet verklaard op grond van zijn tirannieke bewind.

• 1584 Willem van Oranje wordt te Delft vermoord door Balthasar Gerards. Gerards wordt daarop ter dood veroordeeld. Direct na de dood van Oranje wordt er een lijkschouwing op het lichaam van de vermoorde prins gepleegd.

• 1648 Met de Vrede van Münster eindigt de Tachtigjarige Oorlog.