Apocriefe boeken/De historie van Susanna en Daniël

De apocriefe boeken

Inhoud · Het boek van Judith · De wijsheid van Salomo, aan de tyrannen · Het boek van Tobía · Het boek van Jezus Sirach · De profeet Baruch · Het eerste boek der Makkabeën · Het tweede boek der Makkabeën · Toevoegsels op het boek Ester · De historie van Susanna en Daniël · Van den Bel en den Draak te Babel · Het gebed van Azarja en het gezang der drie mannen in het vuur · Het gebed van Manasse, den koning van Juda, toen hij gevangen was te Babel

De historie van Susanna en Daniël
Auteur	Anoniem
Genre(s)	Religie
Brontaal	Nederlands
Datering	1906
Vertaler	Adolf Visscher (1686-1746)
Bron	Anoniem (1906) De apocriefe boeken. Uit de Hoogduitsche vertaling van M. Luther eertijds door Adolf Visscher in het Nederduitsch overgezet, [Amsterdam]: Nederlandsch Bijbelgenootschap, pp. 158-160. Zie Bestand:De apocriefe boeken p 158.jpg, Bestand:De apocriefe boeken p 159.jpg en Bestand:De apocriefe boeken p 160.jpg.
Auteursrecht	Publiek domein
Logo Wikipedia Meer over De historie van Susanna en Daniël op Wikipedia

[158] [...] DE HISTORIE VAN SUSANNA EN DANIËL.
	ER was een man te Babylon, genaamd Jojakom. 2 Die had eene vrouw,
	die Susanna heette, de dochter van Hilkíal die was zeer schoon en ook
3	godvreezend; want zij had vrome ouders, die haar onderwezen hadden
4	in de wet van Mozes. En haar man, Jojakim, was zeer rijk, en had
	een schoonen hof aan zijn huis; en de Joden kwamen steeds bij hem
5	te zamen, dewijl hij de voornaamste man was onder hen allen. En er
	werden in dat jaar twee oudsten uit het volk tot rechters gesteld; dat
	waren zulke lieden, van welke de Heer gezegd had: Hunne rechters
6	bedrijven alle boosheid te Babylon. Deze kwamen dagelijks tot Jojakim;
	en wie eene zaak had, moest aldaar voor hen komen.
7	En, als het volk weg was, omtrent den middag, placht Susanna in
8	haars mans hof te gaan. En als de oudsten haar dagelijks daarin zagen
9	gaan, weden zij met kwaden lust jegens haar ontstoken en werden
	verzot en wierpen de oogen zoo geheel op haar, dat zij niet naar den
	hemel konden zien, en noch aan het woord noch aan de straf van God
10	dachten. Maar zij waren beiden tegelijk jegens haar ontstoken. 11 En de
	één schaamde zich om het den ander te openbaren en elk had gaarne
12	met haar geboeleerd. En zij namen haar dagelijks naarstig waar, opdat
13	zij ze slechts zien mochten. En de één sprak tot den ander: Kom laat
14	ons naar huis gaan, want het is nu etenstijd. En toen zij van elkander
	gegaan waren, keerde elk daarna weder, en zij kwamen tegelijk weder
	bijeen. Toen nu de één den ander vraagde, bekenden zij beiden hunnen
	kwaden lust. Daarna werden zij het met elkander ééns om er op te
	wachten, wanneer zij de vrouw alleen mochten vinden.
15	En toen zij een geschikten dag bestemd hadden om op haar te loeren,
	kwam Susanna met de twee dienstmaagden, gelijk hare gewoonte was,
16	in den hof om zich te baden; want het was zeer heet. En er was geen
	mensch in den hof dan deze twee oudsten, die zich heimelijk verstoken
17	hadden en op haar loerden. En zij sprak tot hare dienstmaagden:
	Haalt mij balsem en zeep, en sluit den hof toe, opdat ik mij bade.
18	En de dienstmaagden deden gelijk zij bevolen had, en sloten den hof
[159]
	toe, en gingen door de achterdeur uit, om haar te brengen hetgeen zij
	hebben wilde; en zij werden de mannen niet gewaar, want zij hadden
	zich verstoken.
19	Toen nu de dienstmaagden uit waren, kwamen de twee oudsten voor
20	den dag en liepen tot haar en spraken: Zie, de hof is toegesloten, en
	a niemand ziet ons, en wij zijn ontstoken in liefde jegens u, daarom,	a Jez. Sir. 23 : 26.
21	doe onzen wil. Doch, indien gij niet wilt, zullen wij tegen u getuigen,
	dat wij een jonkman alléén bij u gevonden hebben, en dat gij uwe
22	dienstmaagden daarom hebt heengezonden. Toen zuchtte Susanna diep
	en sprak: Ach, in wat grooten nood ben ik! Want indien ik dat doe,
	ben ik des doods; en doe ik het niet, zoo kom ik niet uit uwe handen.
23	Doch ik wil liever onschuldig in de handen der menschen vallen, dan
24	tegen den Heer zondigen. En zij begon luid te roepen. Maar de oudsten
25	riepen ook over haar; en de één liep heen naar de deur des hofs en
26	deed ze open. Toen nu het huisgezin dat geroep hoorde, liepen zij uit
	in den hof door de achterdeur, om te zien wat haar wedervaren was.
27	En de oudsten begonnen zoodanig van haar te spreken dat de knechten
	zich harentwege schaamden; want iets dergelijks was tevoren nooit van
	Susanna gehoord geworden.
28	En des anderen daags, toen het volk in het huis van haren man
	Jojakim te zamen kwam, kwamen ook de twee oudsten, vol van valsche
29	list tegen Susanna, opdat zij haar ter dood mochten brengen, en spraken
	tot al het volk: Zendt heen en laat Susanna, de dochter van Hilkía,
30	Jojakims huisvrouw, hier halen. En toen zij ontboden werd, kwam zij
31	met hare ouders en kinderen en hare geheele maagschap. Zij nu was
32	zeer terneder en schoon; daarom lieten deze booswichten haar den sluier
	wegrukken, met welken zij bedekt was; opdat zij zich aan hare schoon-
33	heid vermaakten. En allen, die bij haar stonden en haar kenden, weenden
34	om haar. En de twee oudsten stonden op, midden onder het volk, en
35	legden de handen op haar hoofd. Maar zij weende en hief de oogen
	op naar den hemel; want haar hart had vertrouwen op den Heer.
36	En de oudsten begonnen en spraken: Toen wij beiden alleen in den
	hof rondgingen kwam zij daarin met twee dienstmaagden en sloot den
37	hof toe en zond de dienstmaagden van haar. Toen kwam een jonkman
38	tot haar, die zich verstoken had, en legde zich bij haar. Maar toen wij
	in een hoek van den hof zulk een schande zagen, liepen wij haastig toe
39	en vonden ze bij elkander. Maar den jonkman konden wij niet machtig
	worden; want hij was ons te sterk en stiet de deur open en sprong
40	weg. Doch haar grepen wij, en vraagden wie de jonkman was; maar
	zij wilde het ons niet zeggen. Dat getuigen wij.
41	En het volk geloofde die twee, als rechters en oversten van het volk,
42	en veroordeelde Susanna ter dood. Maar zij riep met eene luide stem
	en sprak: Heer, eeuwige God, gij, die alle verborgenheden kent en alle
43	dingen tevoren weet, eer zij geschieden, 43 gij weet, dat deze eene
	valsche getuigenis tegen mij gegeven hebben; en nu zie, ik moet sterven,
	hoewel ik nochtans onschuldig ben in hetgeen zij boosaardig tegen mij
44	gelogen hebben. En God verhoorde haar roepen.
45	En toen men haar heenleide ter dood, verwekte God den geest eens
46	jongelings, genaamd Daniël. Die begon overluid te roepen: Ik wil
47	onschuldig zijn aan dit bloed! En al het volk keerde zich om tot hem
48	en vraagde hem, wat hij met die woorden meende? Maar hij trad onder
	hen en sprak: Zijt gij van Israël zulke dwazen, dat gij eene dochter
	van Israël veroordeelt, eerdat gij de zaak onderzoekt en daarvan ver-
49	zekerd wordt? Keert weder voor het gerecht; want deze hebben eene
	valsche getuigenis tegen haar gesproken.
[160]
50	En al het volk keerde haastig weder. En de oudsten spraken tot
	Daniël: Zet u hier bij ons en onderricht ons, dewijl God u tot zulk een
51	rechterambt roept. En Daniël sprak tot hen: Brengt ze van elkander,
52	zoo zal ik ieder afzonderlijk verhooren. En, toen zij van elkander
	gebracht waren, riep hij den één en sprak tot hem: Gij ondeugende,
	oude booswicht, nu treffen u uwe zonden, welke gij tevoren bedreven
53	hebt, toen gij onrechtvaardige oordeelen veldet, en de onschuldigen ver-
	oordeeldet, maar de schuldigen losliet, daar nochtans de Heer b geboden	b Ex. 23 : 7.
54	heeft: Gij zult de vromen en onschuldigen niet dooden. Hebt gij nu
	deze gezien, zeg dan, onder wat boom hebt gij ze bij elkander gevonden?
55	En hij antwoordde: Onder een lindeboom. Toen sprak Daniël: Recht
	zoo, de Engel des Heeren zal u vinden en vanéénrijten; want met uwe
56	logen brengt gij uzelf om het leven. En toen deze weg was, liet hij
	den ander óók voor zich komen en sprak tot hem: Gij aard van c Kanaän,	c Ez. 16 : 3.
	en niet van Juda, de schoonheid heeft u bedrogen en de kwade lust
57	heeft uw hart verkeerd. Alzóó hebt gijlieden met de dochters van Israël
	gehandeld en zij hebben uit vrees uwen wil moeten doen; maar deze
58	dochter heeft in uwe boosheid niet bewilligd. Nu zeg mij, onder wat
	boom hebt gij ze bij elkander betrapt? Maar hij antwoordde: Onder
59	een eik. Toen sprak Daniël: Recht zoo, de Engel des Heeren zal u
	teekenen en zal u in stukken houwen; want met uwe logen brengt gij
60	uzelf om het leven. Toen begon al het volk met luider stem te roepen
	en zij prezen God, die degenen helpt, die op hem hopen en vertrouwen.
61	En zijn stonden op tegen de twee oudsten, dewijl Daniël hen uit hun
62	eigen woorden overtuigd had, dat zij valsche getuigen waren, en deden
	hun d naar de wet van Mozes, gelijk zij aan hunnen naaste verdiend hadden,	d Deut. 19 : 18, 19.
	en doodden ze. Alzoo werd op dezen dag het onschuldige bloed verlost.
63	Maar Hilkía met zijne huisvrouw loofden God wegens hunne dochter
	Susanna, met haren man Jojakim en de geheele maagschap, omdat er
64	niets schandelijks aan haar bevonden was. En Daniël werd groot voor
	het volk, van dien dag af, en daarna voor altoos.