Apocriefe boeken/Judith 8

Judith 8
Auteur	Anoniem
Genre(s)	Religie
Brontaal	Nederlands
Datering	1906
Vertaler	Adolf Visscher (1686-1746)
Bron	Anoniem (1906) De apocriefe boeken. Uit de Hoogduitsche vertaling van M. Luther eertijds door Adolf Visscher in het Nederduitsch overgezet, [Amsterdam]: Nederlandsch Bijbelgenootschap, pp. 6-7. Zie Bestand:De apocriefe boeken p 6.jpg en Bestand:De apocriefe boeken p 7.jpg.
Auteursrecht	Publiek domein

Het boek Judith Hoofdstuk 1 · Hoofdstuk 2 · Hoofdstuk 3 · Hoofdstuk 4 · Hoofdstuk 5 · Hoofdstuk 6 · Hoofdstuk 7 · Hoofdstuk 8 · Hoofdstuk 9 · Hoofdstuk 10 · Hoofdstuk 11 · Hoofdstuk 12 · Hoofdstuk 13 · Hoofdstuk 14 · Hoofdstuk 15 · Hoofdstuk 16 [6] [...] HOOFDSTUK 8. Judith geeft aan de oudsten van Israël een goeden raad.
	ZULKS kwam voor Judith, die eene weduwe was, eene dochter van Merari,
	den zoon van Uz, den zoon van Jozef, den zoon van Ozias, den zoon van
	Elai, den zoon van Jamnor, den zoon van Gideon, den zoon van Rafaïm,
	den zoon van Achitob, den zoon van Malchia, den zoon van Enan, den
2	zoon van Nathanja, den zoon van Selatheël, den zoon van Simeon. En
	haar man, die Manasse had geheten, was in den gersteoogst gestorven;
3	want toen hij op ‘t veld was bij de arbeiders, werd hij krank van de
	hitte en stierf in zijne stad Bethulië en werd bij zijne vaderen begraven.
4	En hij liet Judith na; die was nu drie jaren en zes maanden weduwe
5	geweest, en zij had voor zich boven in haar huis een bijzonder kamertje
6	gemaakt, in hetwelk zij zat met hare dienstmaagden, en was bekleed met
	een zak en vastte dagelijks, behalve op den sabbat, de nieuwe maanden
[7]
7	en andere feesten van het huis Israël. En zij was schoon en rijk en had veel
8	bedienden, en hoeven vol runderen en schapen; zij had een goed gerucht bij
	iedereen, dat zij God vreesde; en niemand kon iets kwaads van haar zeggen.
9	Toen deze Judith hoorde, dat Ozias toegezegd had, de stad na vijf
	dagen aan de Assyriërs te zullen overgeven, zond zij tot de oudsten
10	Chambri en Charmi; en toen zij tot haar kwamen, sprak zij tot hen:
	a Wat zal dat zijn, dat Ozias toegestaan heeft de stad aan de Assyriërs	a Jud. 7 : 21-24.
11	over te geven, indien wij in vijf dagen niet geholpen worden? Wie zijt
12	gij, dat gij God verzoekt? Dit dienst niet om genade te verkrijgen, maar
13	veelmeer toorn en ongenade. Wilt gij den Heer naar uw believen tijd
14	en dagen bestemmen, wanneer hij helpen zal? Doch de heer b lank-	b Ps. 103 : 8.
	moedig: daarom laat ons berouw erover hebben en genade zoeken met tranen.
15	Want God wordt niet toornig gelijk een mensch, dat hij zich niet ver-
16	zoenen laat. Daarom moeten wij ons verootmoedigen van harte en hem
17	dienen, en met tranen tot hem bidden, dat hij barmhartigheid aan ons
	moge bewijzen naar zijn welbehagen; en gelijk wij nu hebben moeten
	treuren wegens hunnen hoogmoed, dat wij ons na dit ongeluk weder
18	verheugen mogen, dat wij niet gevolgd hebben de zonde onzer vaderen,
19	die hunnen God verlieten en vreemde goden aanbaden: waarom zij aan
	hunne vijanden overgegeven en door hen verslagen, gevangen en mis-
20	handeld zijn. Maar wij kennen geen anderen God dan hem alleen; en
	wij willen met ootmoedigheid van hem hulp en troost verwachten; zoo
	zal hij, de Heer, onze God, ons bloed redden van onzen vijanden, en alle
	volken, die ons vervolgen, zal hij verootmoedigen en te schande maken.
21	En gij, broeders, die de oudsten zijt, troost het volk met uwe woorden
	dat zij bedenken, hoe onze vaders c ook verzocht zijn geworden, opdat zij	c Deut. 13 : 3.
22	beproefd werden of zij God van harte dienden. Houdt hun voor, hoe
	onze vader d Abraham menigmaal verzocht is, en Gods c vriend is ge-	d Gen. 22.
23	worden, nadat hij door meigerlei aanvechting beproefd is. Alzoo zijn	e Jac. 2 : 23.
	ook Isaäk, Jakob, Mozes, en allen, die Gode lief geweest zijn, volstandig
24	gebleven, en hebben veel droefnis moeten overwinnen; doch de anderen,
	die de droefnissen niet hebben willen aannemen in de vreeze Gods,
	maar met ongeduldigheid tegen God gemurmureerd en gelasterd hebben,
25	f zijn door den verderver en de slangen omgebracht. 26 Daarom laat	f Num. 14 : 36,
27	ons niet ongeduldig worden in dit lijden, maar erkennen, dat het eene	21 : 6.
	straf van God is, veel geringer dan onze zonden zijn; en gelooven, dat	1 Kor. 10 : 9, 10.
	wij gekastijd worden als zijne knechten, tot verbetering en niet tot
	verderf.
28	Daarop antwoordde Ozias en de oudsten: Het is alles waar gelijk gij
29	gezegd hebt, en aan uwe woorden is niets te berispen. Daarom bid voor
30	ons tot den Heer, want gij zijt eene heilige, godsvreezende vrouw. En
	Judith sprak: Dewijl gij het daarvoor houdt, dat het uit God is, hetgeen
31	ik gezegd heb, zoo wilt ook beproeven, of hetgeen ik in den zin heb te
32	doen uit God is; en bidt, dat God geluk daartoe geve. Wacht dezen
	nacht aan de poort, als ik met mijne dienstmaagd uitga; en bidt, dat
	de Heer in deze vijf dagen, gelijk gij gezegd hebt, zijn volk Israël trooste.
33	Doch gij zult niet onderzoeken wat ik in den zin heb, maar bidt alleen
	voor mij tot den Heer, onzen God, totdat u verder aantoone wat gij
34	doen zult. En Ozias, de vorst van Juda, zeide tot haar: Ga heen in
	vrede, de Heer zij met u en wreke ons aan onze vijanden. En zij gingen
	alzoo weder van haar.