Naar inhoud springen

De hut van Oom Tom/Hoofdstuk 14

Uit Wikisource


PD-icoontje   Publiek Domein
Deze bron (De hut van Oom Tom/Hoofdstuk 14) is (gedeeltelijk) afkomstig van Project Gutenberg.

Bronnen afkomstig van Project Gutenberg zijn in het publiek domein.

Dit is een verkorte uitgave van het beroemde boek van Harriet Beecher Stowe. De bewerker is niet bekend.

Inleiding

Oom Tom en kleine Harry worden verkocht - Eliza loopt weg met kleine Harry - De volgende morgen - De achtervolging - Eliza vindt een schuilplaats - Oom Tom neemt afscheid - Jongeheer George en Oom Tom - Eva - Eliza bij de Quakers - Oom Toms nieuwe huis - De brief van Oom Tom - Tante Chloe gaat naar Louisville - George vecht voor zijn vrijheid - Tante Dinah - Topsy - Eva en Topsy - Eva's laatste afscheid - Oom Toms nieuwe meester - Vrijheid voor George en Eliza - Vrijheid voor Oom Tom - Terug in Kentucky


HOOFDSTUK 14

Tante Dinah

Miss Ophelia vond dat het niet gemakkelijk was om een beetje orde te brengen in het huishouden van St. Clare. De slaven waren zo lang aan zichzelf overgelaten en waren zo slordig geworden, dat ze helemaal niet blij waren met miss Phelia, zoals ze haar noemden, die probeerde het huis op orde te brengen. Ze stond er echter op dat het huis weer netjes moest worden. Ze stond op om 4 uur 's morgens, tot verbazing van de huismeiden. De hele dag was ze bezig met afstoffen en opruimen, totdat Mevrouw St. Clare zei dat het haar erg vermoeide om te zien hoe druk nicht Ophelia was.

Als spoedig kwam er meer netheid in huis, behalve in de keuken, want die leek hopeloos.

De kokkin was Tante Dinah. Ze kon erg lekker koken, maar was verder een heel slordige oude vrouw.

"Waar is deze la voor?" vroeg Miss Ophelia op de eerste dag dat ze in de keuken kwam.

"Die is handig voor van alles, Miss," zei Tante Dinah.

Daar leek het wel op. Miss Ophelia keerde de la om. Ze vond een nootmuskaatrasp en twee of drie muskaatnoten, een liederenboek, twee zakdoeken, een beetje wol, een zakje tabak en een pijp, een paar koekjes, een of twee porseleinen schotels met wat pommade erin, een of twee oude schoenen, een stukje flanel met wat kleine witte uien erin, een paar servetten, wat grove handdoeken, touw, borduurnaalden en een paar papieren zakjes met kruiden die overal door de la lagen.

"Waar bewaar je de muskaatnoten, Dinah?' vroeg Miss Ophelia.

"Bijna overal, Miss. Er liggen er een paar in die gebarsten theekop en ook wat in die kast."

"Hier zijn ze in de rasp," zei Miss Ophelia, terwijl ze ze liet zien.

"O ja, die heb ik daar vanmorgen gedaan. Ik heb de dingen graag bij de hand."

"Wat is dit?' vroeg Miss Ophelia. Ze sliet een schotel met pommade zien.

"Dat is mijn haarvet. Ik wil het graag bij de hand hebben."

"Gebruik je daarvoor de beste schotels van je meesteres?"

"Nou ja, ik had erg veel haast. Ik wilde het vandaag nog veranderen."

"Hier zijn twee servetten."

"Die servetten zijn daar om binnenkort gewassen te worden."

"Heb je geen aparte plaats, speciaal voor de dingen die gewassen moeten worden?"

"Ja, Meneer St. Clare heeft er die kist voor, zei hij. Maar ik wil graag het beslag kneden, en dan liggen er spullen op die kist. Dan is het niet handig om het deksel open te doen."

"Waarom meng je het beslag niet op die tafel?"

"Daar liggen zo veel spullen, Miss, veel borden en nog meer, er is geen plaats."

"Dan moet je de borden afwassen en opbergen."

"Borden afwassen?" zei Dinah terwijl ze boos werd. "Wat weten dames eigenlijk over werk, dat zou ik eens willen weten. Wanneer zou Meneer zijn eten krijgen als ik alle tijd bezig was met borden afwassen en opruimen?"

"Dan zijn er hier deze uien," zei Miss Ophelia geduldig.

"Dat klopt!" zei Dinah. "Daar bewaar ik ze nu. Ik kon het niet onthouden. Het zijn speciale uien die ik nodig heb voor deze maaltijd. Ik was vergeten dat ze in die ouwe lap lagen."

Miss Ophelia pakte de papieren zakjes met zoete kruiden op.

"Kom daar niet aan alstublieft. Ik wil de dingen graag bij de hand houden," zei Dinah.

"Maar je wilt toch geen gaten in de zakjes."

"Wel! Dat is handig om te strooien."

"Maar de kruiden liggen nu door de hele la verspreid."

"O ja. Als Miss alles overhoop wil halen, dan gebeurt dat maar," zei Dinah, die ongemakkelijk naar de la kwam kijken. "Als Miss nu naar boven gaat tot het tijd is voor mij om op te ruimen, dan komt alles in orde. Maar ik kan niks doen als er dames om me heen lopen."

"Ik ga hier aan het werk en ik leg alles op zijn plaats, Dinah, voor eens en altijd. En ik reken erop dat jij het zo houdt."

"Maar Miss Phelia, dat is geen werk voor een dame. Ik heb nooit gezien dat een dame zoiets deed. En het is niet nodig." En Dinah liep ongemakkelijk rond terwijl Ophelia opruimde. "Ik zou alles keurig in orde hebben gehad als het tijd was om op te ruimen," mopperde ze. "Maar er moet geen dame om me heen lopen die mijn spullen opruimt op plekken waar ik ze niet kan vinden."

Miss Ophelia zag gauw in dat Dinah een hopeloos geval was. Ze sprak er wanhopig over met Meneer St. Clare.

Ach, laat Dinah maar haar gang gaan," zei hij. "Ze kookt uitstekend, maar als we zagen hoe ze het deed, zou niemand meer iets lusten. Je kunt haar niet verbeteren, dus laat het maar zo. Ze is te oud om nog iets aan te veranderen."

En Tante Dinah mocht de keuken beheren zoals ze wilde.