De hut van Oom Tom/Hoofdstuk 21
 Publiek Domein
|
|---|
| Deze bron (De hut van Oom Tom/Hoofdstuk 21) is (gedeeltelijk) afkomstig van Project Gutenberg.
Bronnen afkomstig van Project Gutenberg zijn in het publiek domein. |
Dit is een verkorte uitgave van het beroemde boek van Harriet Beecher Stowe. De bewerker is niet bekend.
HOOFDSTUK 21
Terug in Kentucky
George Shelby schreef een briefje aan zijn moeder dat hij weer terug naar huis kwam. Hij probeerde over Oom Tom te schrijven, maar het lukte hem niet, de tranen verblindden hem en het snikken verstikte hem.
Op de dag dat hij verwacht werd, was de hele boerderij in opwinding. Tante Chloe droeg een nieuwe jurk en een schoon wit schort. Ze was aan het werk rondom de eettafel en zorgde ervoor dat alles klaar stond. Haar zwarte gezicht glom van vreugde bij de gedachte dat ze Oom Tom weer zou zien.
"Ik denk dat de ouwe man de jongens en de baby niet meer zal herkennen," zei ze.
Mevrouw Shelby zuchtte. Sinds ze de brief van George had ontvangen, had ze geen goed gevoel. Ze dacht dat er iets niet in orde was.
"Hij zal zijn kleine meisje niet herkennen, beslist niet," zei Chloe weer, "Het is al vijf jaar geleden dat hij wegging."
Het geluid van een wagen werd gehoord.
"Daar is Jongeheer George," riep Tante Chloe. Ze rende opgewonden naar het raam.
Mevrouw Shelby rende naar de deur. George sloeg zijn armen om haar heen en kuste haar teder.
Tante Chloe stond erachter, verlangend in het donker te kijken.
"O, arme Tante Chloe," zei George, terwijl hij haar harde, zwarte hand tussen zijn handen nam. "Ik had er alles voor over gehad om Oom Tom bij je terug te brengen, maar hij is naar een beter land vertrokken." Mevrouw Shelby schreeuwde alsof ze zich bezeerd had. Tante Chloe zei niets.
In stilte gingen ze naar de eetkamer.
"Daar," zei Tante Chloe, terwijl ze haar bevende handen naar haar meesteres uitstrekte, "het is precies gegaan zoals ik dacht. Hij is verkocht en op zo'n slechte plantage vermoord."
Ze draaide zich om en liep trots de kamer uit. Mevrouw Shelby volgde haar, nam een van haar handen, trok haar in een stoel en ging ernaast zitten.
"Mijn arme, goede Chloe," zei ze zachtjes.
Chloe legde haar hoofd op de schouder van haar meesteres en snikte, "O, Miss, vergeef me, mijn hart is gebroken, dat is alles."
"Ik weet het," zei Mevrouw Shelby, terwijl haar tranen vielen, "en ik kan er niets aan doen."
Er was een korte stilte terwijl ze samen huilden. Toen ging George naast Tante Chloe zitten. Hij nam haar hand. Hij praatte zachtjes met haar en vertelde van de laatste liefhebbende woorden van Oom Tom. Dat troostte haar een beetje.
Op een dag, ongeveer een maand later, riep George Shelby al zijn slaven bij elkaar. Hij had een belangrijk bericht voor ze.
Ze vroegen zich af wat het kon zijn en ze waren erg verrast toen hij verscheen met een stapel documenten in zijn hand.
Ze waren nog meer verbaasd toen hij elk een papier gaf en zei wat erop stond. Ze zouden allemaal vrij zijn.
Met snikken en tranen drongen ze om hem heen. Ze dankten en zegenden hem. Maar sommigen keken angstig en smeekten hem om het document terug te nemen, want ze vreesden dat ze weggestuurd zouden worden.
"We willen niet vrijer zijn dan we al zijn," zeiden ze. "We hebben altijd alles gehad wat we wilden. We willen deze oude plaats en de Jongeheer en Mevrouw Shelby en de andere niet verlaten."
"Beste vrienden," zei George, toen het weer stil was, "jullie hoeven ons niet te verlaten. We hebben nog steeds mensen nodig, net als altijd. Maar jullie zijn nu vrije mannen en vrije vrouwen. Ik betaal jullie loon voor jullie werk, maar als ik sterf of in de schulden kom, dan kan niemand jullie weghalen om te verkopen. Dat is het verschil. Ik wil dat iedereen hier blijft, want ik wil jullie leren hoe vrije mannen en vrouwen moeten leven."
"Nog een ding," zei George, toen het gejuich weer verstomd was. "Denk alleen aan onze goede oude Oom Tom. We hebben gehoord hoe hij stierf en dat hij met zijn laatste woorden zijn lieve groeten aan ons allen heeft gestuurd. Toen ik bij zijn graf stond, heb ik besloten, met de hulp van God, dat ik nooit meer slaven zou hebben, als het me mogelijk was ze te bevrijden. Ik wil dat het niet kan gebeuren dat door mijn schuld iemand gescheiden wordt van degenen die hij liefheeft of ver weg te sterven.
Dus, wees blij dat je vrij bent en denk eraan dat je dat te danken hebt aan onze lieve oude Oom Tom. Betaal het terug door vriendelijk te zijn voor zijn vrouw en kinderen. Denk aan je vrijheid, elke keer als je de hut van Oom Tom ziet. Dat zal je helpen om te leven zoals hij, om eerlijk en trouw te zijn en een goede christen, net als hij."