Apocriefe boeken/2 Makkabeën 4

2 Makkabeën 4
Auteur	Anoniem
Genre(s)	Religie
Brontaal	Nederlands
Datering	1906
Vertaler	Adolf Visscher (1686-1746)
Bron	Anoniem (1906) De apocriefe boeken. Uit de Hoogduitsche vertaling van M. Luther eertijds door Adolf Visscher in het Nederduitsch overgezet, [Amsterdam]: Nederlandsch Bijbelgenootschap, pp. 133-135. Zie Bestand:De apocriefe boeken p 133.jpg, Bestand:De apocriefe boeken p 134.jpg en Bestand:De apocriefe boeken p 135.jpg.
Auteursrecht	Publiek domein

Het tweede boek der Makkaneën Hoofdstuk 1 · Hoofdstuk 2 · Hoofdstuk 3 · Hoofdstuk 4 · Hoofdstuk 5 · Hoofdstuk 6 · Hoofdstuk 7 · Hoofdstuk 8 · Hoofdstuk 9 · Hoofdstuk 10 · Hoofdstuk 11 · Hoofdstuk 12 · Hoofdstuk 13 · Hoofdstuk 14 · Hoofdstuk 15 [133] [...] HOOFDSTUK 4. De hoogepriester Onias, Jason en Menelaus. — Invoering van Grieksche zeden. — Onlusten te Jeruzalem.
	MAAR Simon, die den a schat en zijn vaderland zoo verraden had, sprak	a 2 Makk. 3 : 6.
	kwalijk van Onias, alsof hij dat ongeluk, dat b Heliodorus overkomen	b 2 Makk. 3 : 9,
2	was, bewerkt had, en beschuldigde hem, dat hij trachtte heer van het	23-29
	land te worden, daar hij nochtans der stad alles goeds deed, en het met
3	zijn volk getrouw meende en aan Gods wet vasthield. Toen nu de haat
	en nijd zóó groot was, dat Simons aanhang sommigen deswege dood-
4	sloeg, en Onias zag, dat er groote ongelegenheid uit zulke oneenigheid
	zou ontstaan, dewijl c Apollonius, de hoofdman in Neder-Syrië, zoo woedde	c 2 Makk. 3 : 5.
5	en Simons moedwil sterkte, maakte hij zich op tot den koning, 5 niet
	om zijn volk aan te klagen, maar ten beste van land en lieden;
6	want hij zag, dat het zonder des konings voorzorg niet mogelijk
[134]
	was langen tijd vrede te houden, noch Simons moedwil te stuiten
7	Toen nu koning Seleucus gestorven was en de regeering op Antiochus
	Epifanes kwam, stond Jason, Onias broeder, naar het hoogepriesterschap
8	en beloofde den koning, indien hij het verwierf, driehonderd en zestig
9	talenten zilver, en van de andere inkomsten tachtig talenten; en boven-
	dien beloofde hij hem ook nog, zich te verbinden voor honderd en vijftig
	talenten, als men hem wilde toestaan leer- en oefenplaatsen aldaar te
	stichten, en de Antiochiërs, die te Jeruzalem woonden, als burgers in
10	te schrijven. Toen de koning dit bewilligde en Jason het priesterambt
	kreeg, gewende hij terstond zijne lieden aan de heidensche levenswijze;
11	en de den Joden gunstig gezinde wetten, die namens de koningen waren
	ingesteld door Johannes, den vader van d Eupolemus, die naar Rome	d 1 Makk. 8 : 17.
	gezonden was om met de Romeinen een verbond te maken, schafte hij
	af, en vernietigde de oude, eerwaardige wetten, en voerde andere	e 1 Makk. 1 : 15.
12	schandelijke instellingen in. Bij den burg bouwde hij eene e oefen-
	plaats en gebood, dat de sterkste jonge gezellen zich daarin oefenen
13	zouden. En het heidensche leven nam alzóó de overhand, door den
14	goddeloozen hoogepriester Jason, dat de priesters het offer, noch den
	tempel meer achtten, maar naar de oefenplaats liepen en zagen hoe men
15	zich met de werpschijf en in andere spelen oefende. En zij lieten alzoo
	varen wat de eer hunner vaderen was en hielden den heidenschen roem
16	voor kostelijk. Zij moesten het ook duur betalen; want God zond over
	hen juist diegenen, wien zij zulke spelen wilden nadoen, opdat die hen
17	straffen zouden. Want met Gods woord is niet te spotten, dat onder-
	vindt men toch op het laatst.
18	Toen men nu te Tyrus het groote vijfjarige kampspel hield, en de
19	koning daarbij was, zond de booswicht Jason sommige Antiochiërs, alsof
	zij van Jeruzalem waren, om het kampspel ook te zien; en zond met hen
	driehonderd drachmen, om daarvan aan Hercules te offeren. Doch zij,
	aan wie dat bevolen was, zagen dat het niet voegen zou, en wilden
	het derhalve daartoe niet gebruiken, maar ergens anders toe aanwenden.
20	Daarom, schoon hij het tot het offer van Hercules gezonden had,
	besteedden zij het aan scheepstoerusting.
21	Toen nu Ptolemeüs Filométor, de jonge koning van Egypte, zijnen
	eersten rijksdag uitgeschreven had, zond Antiochus Apollonius, den zoon
	van Mnestheus, op dienzelfden rijksdag naar Egypte; maar toen hij
	vernam, dat men daar op hem afgunstig was geworden, trok hij weder
	terug, en was bedacht om zijn rijk in vrede te behouden; en hij kwam
22	te Joppe en vandaar naar Jeruzalem. En hij werd door Jason en de
	geheele stad luisterrijk ontvangen en ingehaald met fakkels en groot
	gejuich; daarna reisde hij weder naar Fenicië.
23	Maar na drie jaren zond Jason Menelaüs, den broeder van den voor-
	melden Simon, om den koning geld te brengen, en hem sommige
24	noodige zaken te herinneren. En toen hij bij den koning in gunst kwam,
	vleide hij hem en bracht het hoogepriesterschap aan zichzelf en gaf den
25	koning driehonderd talenten zilver meer dan Jason. En hij kwam alzoo
	met des konings bevel weder naar Jeruzalem en handelde niet als een
	hoogepriester, maar als een woedende tyran en als een gruwzaam wild
26	dier. Alzoo werd Jason, die zijnen broeder uit zijn ambt gestooten
	had, weder door een ander daaruit gestooten, en moest in het land
27	der Ammonieten vluchten; en Menelaüs verkreeg de regeering. Maar,
28	toen hij het geld, hetwelk hij den koning beloofd had, niet kon op-
	brengen, toen Sostratus, de hoofdman in den burg, het van hem eischte,
	gelijk de koning hem bevolen had, liet de koning beiden vóór zich ont-
29	bieden, en Menelaüs liet in zijne plaats zijnen broeder Lysimachus als
[135]
	hoogepriester achter; Sostratus echter, den bevelhebber van Cyprus, Krates.
30	Toen dit nu zoo geregeld was, werden de Tarsers en Malloten oproerig,
31	omdat de koning hen aan zijn bijwijf geschonken had. Toen maakte
	de koning zich schielijk op om het oproer te stillen en liet den vorst
32	Andronícus als stadhouder in zijne plaats achter. Toen Menelaüs dat
	gewaarwerd, dacht hij dat hij gelegenheid had om weder tot zijnen
	ouden staat te kunnen komen, en stal eenige kleinoodiën uit den tempel
	en schonk ze aan Andronícus en verkocht eenige daarvan te Tyrus en
33	in andere omliggende steden. Toen Onias dat vernam, begaf hij zich
	naar een vrijplaats te Dafné, dat vóór Antiochië ligt, en bestrafte hem.
34	Maar Menelaüs kwam tot Andronícus alleen, en vermaande hem, dat
	hij Onias vangen zoude. Dit deed hij en ging tot hem en overreedde
	hem met list, gaf hem ook zijne hand, en den eed er op, dat hij uit
	zijne vrijplaats tot hem kwam; want hij wist, dat Onias hem niet ver-
	trouwde. En toen hij hem alzoo overreed had, doorstak hij hem tegen
35	alle recht. Dit deed niet alleen den Joden leed, maar het verdroot ook
36	vele heidenen, die hij den vromen man zoo omgebracht had. Toen nu
	de koning alle zaken in Cilicië hersteld had en weder naar huis reisde,
	liepen de Joden in alle steden tot hem, en ook sommige heidenen en
37	klaagden hem, dat Onias onschuldig vermoord was. En Antiochus was
	daarover hartelijk bedroefd en het jammerde hem, dat de vrome eerlijke
38	man zoo jammerlijk omgekomen was; en hij werd toornig tegen Andro-
	nicus en liet hem het purpurkleed benevens het andere sieraad uittrekken,
	en hem zoo in de geheele stad rondvoeren, en ten laatste ter dood
	brengen op die plaats, waar hij Onias doorstoken had. Alzoo heeft God
	hem naar zijne verdienste gestraft.
39	Maar toen Lysimachus, op raad van zijnen broeder Menelaüs, veel
	uit den tempel gestolen had, en het gerucht onder de lieden gekomen
	was, vergaderde het volk tegen Lysimachus, toen alreeds vele van de
40	gouden kleinoodiën weggeraakt waren. Toen nu de gemeente verzameld
	en zeer toornig was, rustte Lysimachus drieduizend man uit en wilde
	zich met geweld verdedigen en stelden een ouden, listigen hoofdman
41	over hen. Toen de burgers dat zagen, namen sommigen steenen,
	sommigen dikke stokken, en sommigen wierpen hen met asch in de
42	oogen, zoodat velen van hen gewond en sommigen geheel verslagen
	werden, en de anderen allen wegliepen; en den tempelroover vingen
43	zij bij de schatkamer. Daarna brachten zij Menelaüs voor het gericht.
44	En dewijl de koning te Tyrus gekomen was, lieten drie van hen,
	gezanten des raads, hem het voorgevallene melden, opdat hij daarover
45	vonnis zou vellen. Maar toen nu Menelaüs overtuigd was, beloofde hij aan
	f Prolemeüs veel geld, indien hij zijne vrijheid bij den koning kon ver-	f 1 Makk. 3 : 38.
46	werven. Toen ging Ptolemeüs alléén tot den koning in zijne zaal, in
47	welke hij zich verkoelde, en overreedde den koning, 47 dat hij Menelaüs,
	die al het ongeluk aangericht had, vrijliet en de arme lieden ter dood
	veroordeelde, die zelfs bij de barbaren onschuldig bevonden en erkend
48	zouden zijn. Alzoo werden degenen, die de zaken des volks en des
49	tempels op het getrouwst behandeld hadden, onschuldig gedood. Dat
	smartte sommigen te Tyrus, en zij lieten hen met eer ter aarde brengen.
50	Maar Menelaüs bleef in het ambt, door hulp van sommige machtigen
	aan het hof, die van hem genot hadden; en hij werd hoe langer hoe
	erger en bracht den burgers alle nadeel toe.