Apocriefe boeken/1 Makkabeën 1

1 Makkabeën 1
Auteur	Anoniem
Genre(s)	Religie
Brontaal	Nederlands
Datering	1906
Vertaler	Adolf Visscher (1686-1746)
Bron	Anoniem (1906) De apocriefe boeken. Uit de Hoogduitsche vertaling van M. Luther eertijds door Adolf Visscher in het Nederduitsch overgezet, [Amsterdam]: Nederlandsch Bijbelgenootschap, pp. 94-96. Zie Bestand:De apocriefe boeken p 094.jpg, Bestand:De apocriefe boeken p 095.jpg en Bestand:De apocriefe boeken p 096.jpg.
Auteursrecht	Publiek domein

Het eerste boek der Makkaneën Hoofdstuk 1 · Hoofdstuk 2 · Hoofdstuk 3 · Hoofdstuk 4 · Hoofdstuk 5 · Hoofdstuk 6 · Hoofdstuk 7 · Hoofdstuk 8 · Hoofdstuk 9 · Hoofdstuk 10 · Hoofdstuk 11 · Hoofdstuk 12 · Hoofdstuk 13 · Hoofdstuk 14 · Hoofdstuk 15 · Hoofdstuk 16 [94] [...] HET EERSTE BOEK DER MAKKABEËN. ________ HOOFDSTUK 1. De goddeloosheid en dwingelandij van Antiochus Epifanes.
	ALEXANDER, de zoon van Filippus, koning van Macedonië, de eerste
	monarch in Griekenland, is uitgetrokken uit het land Kittim en heeft
	groote oorlogen gevoerd, de vaste steden veroverd, en Daríus, den koning
2	der Perzen en Mediërs, geslagen, daarna andere koningen in alle landen
3	tenondergebracht, en hij is altoos doorgetrokken en heeft alle landen en
4	koninkrijken ingenomen; en niemand heeft hem durven wederstaan; en
5	hij had een geweldige krijgsmacht. Toen hij nu de koninkrijken had
6	ingenomen, werd hij trotsch en viel in eene krankheid. Toen hij nu
7	merkte, dat hij sterven zou, ontbood hij tot zijne vorsten, die met
	hem van jongs af opgevoed waren, en hij stelde hen tot hoofdlieden
[95]
8	over de landen bij zijn leven. Daarna is Alexander gestorven, toen hij
	twaalf jaren geregeerd had.
9	Na zijnen dood is het rijk op zijne vorsten gekomen; die namen de
10	landen in bezit, iedere bevelhebber zijne plaats; en zij maakten zich
	allen tot koningen, en zij en hunne nakomelingen regeerden langen tijd.
	En er zijn groote oorlogen tusschen hen geweest en overal in de geheele
11	wereld zijn vele onheilen ontstaan. Van een dezer vorsten is geboren een
	schadelijke, kwade spruit, Antiochus, genaamd Epifanes, die te Rome
	a gijzelaar geweest is voor zijnen vader Antiochus de Groote. En deze	a 1 Makk. 8 : 7.
	Antiochus Epifanes begon te regeeren in het honderdzevenendertigste
	jaar des Griekschen rijks.
12	In dien tijd waren in Israël kwade lieden, die bij het volk aanhielden,
	zeggende: Laat ons een verbond maken met de volken rondom en hunne
	godsdiensten aannemen; want wij hebben veel moeten lijden sedert dien
13	tijd, dat wij ons tegen de heidenen aangekant hebben. Deze meening
14	behaagde hun: en sommigen van het volk werden tot den koning ge-
15	zonden; die gaf hun verlof heidensche zeden te beginnen. Toen richtten
16	zij te Jeruzalem heidensche b oefenscholen op 16 en hielden de besnijdenis	b 2 Makk. 4 : 12.
	niet meer en vielen af van het heilige verbond en hielden zich als de
	heidenen en zij werden geheel verstokt om schandelijke misdrijven te
	plegen.
17	Toen nu Antiochus zijn rijk bevestigd had, poogde hij het koninkrijk
	van Egypte óók aan zich te brengen, opdat hij beide koninkrijken had.
18	En hij trok in Egypte, wel toegerust, met wagens, olifanten, ruiters
19	en vele schepen, en oorloogde met Ptolemeüs, den koning van Egypte;
	maar Ptolemeüs vreesde hem en vluchtte, en vele Egyptenaars zijn om-
20	gekomen. En Antiochus had de vast steden in Egypte ingenomen en
	groote buit aldaar geroofd.
21	Maar toen Antiochus in Egypte de overwinning had behaald, en weder naar
	huis trok, in het honderddrieënveertigste jaar, trok hij door Israël
22	en kwam naar Jeruzalem met veel volk 23 c en ging vermetel in het	c Dan. 8 : 11, 12.
	heiligdom en liet wegnemen het gouden altaar, den kandelaar, en wat
	daarbij behoorde; en de tafel, waar de toonborden op lagen, de bekers,
	de schalen, de gouden wierookvaten, het voorhangsel, de kronen en het
24	gouden sieraad aan den tempel, en sloeg het alles in stukken. En hij
	nam het zilver en goud, en de kostelijke vaten en de verborgen schatten,
25	zooveel als hij vond, en voerde het met zich in zijn land. En hij liet
26	vele lieden dooden en lasterlijke geboden uitroepen. Toen was in geheel
27	Israël, en waar zij woonden, groot hartzeer; 29 de vorsten treurden; de
28	oudsten, maagden en vrouwen zagen bedrukt; mannen en vrouwen
29	klaagden; en het geheele land was bedroefd, vanwege de razernij, die
	daarin geschiedde; en het geheele huis van Jakob was vol jammer.
30	En na twee jaren d zond de koning een hoofdman in Juda; die kwam	d 2 Makk. 5 : 24-26.
31	met veel krijgsvolk naar Jeruzalem, en begeerde dat men hem zou
	inlaten, dan wilde hij geen schade doen; doch het was enkel bedrog.
32	Toen zij hem nu geloofden en hem inlieten, overviel hij de stad ver-
33	raderlijk en verdloeg vele lieden van Israël 32 en plunderde de stad en
34	verbrandde de huizen en wierp de muren terneder en voerde vrouwen
35	en kinderen en het vee weg en bevestigde de stad van David met sterke
36	muren en torens, en zij werd hunne burcht; 36 en hij bezette ze met een
37	goddeloozen hoop, die allerlei moedwil bedreef; en zij roofden wapenen
38	en voorraad uit de stad Jeruzalem en bestelden het op de burcht, en
	belegerden toen het heiligdom en loerden op de lieden, die in den
	tempel gingen, en vielen uit de burcht in het heiligdom om den gods-
39	dienst te weren, en vergoten veel onschuldig bloed bij het heiligdom
[96]
40	en ontheiligden het. En de burgers te Jeruzalem vluchtten weg, en de
	vreemden bleven te Jeruzalem; en de inboorlingen moesten wijken.
41	e Het heiligdom werd woest, de feestdagen werden enkel rouwdagen, de	e Dan. 8 : 11, 12.
42	sabbaten enkel jammer, en al hunne heerlijkheid ging teniet. Zoo heerlijk
	en hoog Jeruzalem tevoren geweest was, zoo jammerlijk en ellendig
	moest het in dien tijd zijn.
43	En Antiochus liet een gebod uitgaan door zijn geheele koninkrijk, dat
44	alle volken tegelijk éénerlei godsdienst zouden houden. Toen verlieten
	alle volken hunne wetten en bewilligden in de wijze van godsdienst van
45	Antiochus; en velen van Israël bewilligden óók daarin en offerden den
46	afgoden en ontheiligden den sabbat. Antiochus zond ook brieven naar
	Jeruzalem en in alle steden van Juda; daarin gebood hij, dat zij den
47	godsdienst der heidenen aannemen zouden, en de brandoffers, spijsoffers,
48	zondoffers in het heiligdom, sabbaten en andere feesten wegdoen, 49 en
	beval, dat men het heiligdom en het heilige volk Israël ontheiligen zou.
50	En hij liet altaren, tempels en afgoden oprichten en varkensvleesch en
51	andere onreine dieren offeren. En de besnijdenis verbood hij en beval
	de lieden te gewennen aan alle gruwelen, dat zij Gods wet en rechten
52	vergeten en eene andere wijze van godsdienst aannemen zouden. En wie
	Antiochus niet gehoorzaam zou zijn, dien moest men dooden.
53	Dat gebod liet hij uitgaan door zijn geheele koninkrijk en stelde hoofd-
54	lieden aan, die het volk dwingen zouden om zulk te houden. Deze
55	richtten in Juda offers aan en geboden deze te houden; en velen van
56	het volk vielen van Gods wet tot hen af. Allen moedwil bedreven zij
	in het land en verjoegen het volk Israël, dat het zich in de holen moest
	verbergen en versteken als vluchtelingen.
57	In het honderdvijfenveertigste jaar, op den vijftienden dag der maand
	Kislev, liet koning Antiochus f den gruwelijken afgod der verwoesting op	f Dan. 11 : 31
	Gods altaar zetten, en liet in alle steden van Juda altaren oprichten,	2 Makk. 6 : 1-7.
58	zoodat men openlijk in de straten, en een iegelijk voor zijn huis wierookte
59	en offerde. En hij liet de boeken der wet Gods verscheuren en ver-
60	branden; en allen, bij wie men de boeken van het verbond Gods vond,
61	en allen, die Gods wet hielden, doodslaan. En dat deden zij met hun
62	krijgsvolk alle maanden, als het volk samenkwam in de steden; op den
	vijfentwintigsten dag der maand offerden zij op het altaar, dat zij hadden
63	opgericht tegen het altaar des Heeren. g De vrouwen, die hare kinderen	g 2 Makk. 6 : 10.
64	besneden, werden gedood; gelijk Antoichus geboden had. De ouders
	werden in hunne huizen vermoord en de kinderen daarin opgehangen,
65	Maar velen van het volk Israël waren h volstandig en wilden niets onreins	h 2 Makk. 6 : 18-
66	eten en lieten zich liever dooden dan dat zij zich verontreinigden, en	7 : 42.
	wilden van Gods heilige wet niet afvallen; daarom werden zij omgebracht.
67	En er was een zeer groote toorn over Israël.